TANIDIĞIM HİÇ BİR BÜYÜK KALMAMIŞ

Kırk yıl oldu ben köyümden çıkalı
Tanıdığım hiç bir büyük kalmamış
El kapısı  ekmek kapım olalı
Tanıdığım hiç bir büyük kalmamış.

Gayrı geçti o çocukluk yıllarım
Hayal ile gelip geçer günlerim
Gah kendime gah elime ağlarım
Tanıdığım hiç bir büyük kalmamış.

Dünya ya değişmem bizim elleri
Gül oldu gözüme kara tikeni
Hani bizim elin gelini  eri
Tanıdığım hiç bir büyük kalmamış.

Memnun olmazsak da biz bu karardan
Kaçan ne kadar kaçacak mevladan
Duydum ki “Ümmühan” göçmüş dünyadan
Tanıdığım hiç bir büyük kalmamış.

Kul Yusuf çırpınır güvercin gibi
Gökte ki  turnalar habercim gibi
Elimden ayrıyım tecellim gibi
Tanıdığım hiç bir büyük kalmamış.

Yusuf Aslan.
Malatya / Fethiye.
www.kafiye.net