Ağladı


Arkanı son defa dönüp giderken
Merhamet arayan gönül ağladı
İçimde bir korken sönüp giderken
Rüzgârda savrulan kâkül ağladı.

Döşümde bir yumruk yaktı kavurdu
Yanmıştım külümü göğe savurdu
Kalbimde bir davul vurdu da vurdu
Bahçeler kurudu sümbül ağladı.

Saati yokluğun vaktine kurdun
Bir mayın misali gelip oturdun
Bazen estin coştun bazen de durdun
Dört mevsim matemde eylül ağladı.

Bulutlar kupkuru gözlerimde yaş
Valizin elinde yollarda telaş
Barışı özlerken başladı savaş
Kolaylar kayboldu müşkül ağladı.

Dünya, Venüs, Zühre âlem ağladı
Yazmayı şaşırdı kalem ağladı.

Afet İnce Kırat
www.kafiye.net