HÜZÜNDEN ARTA KALAN…!
Gecenin bir yarısı saatler vakti hüzün,
Ay olup karanlığa bilmem düşer mi yüzün…

Teselliler kar etmez merhem olmaz acıma,
Kâbus dolusu düşler el uzatır sancıma…

Giden gitti HÜZÜN_üm gelir diye bakınma,
Acım daha çok yeni sol yanıma dokunma …

Sorma bana baharı artık ömrüm hep hazan,
Gözlerin yaşatırken sözündü mezar kazan…

Sil akmasın yaşların mutluluk haram bize,
Kader yazmış yazıyı gerek yok hiç bir söze…

Bu kader değilmıydı seni bana getiren,
Bozmadığım tövbemdi aşka yemin ettiren…

Sana varmadı yolum sabrı yoldaş eyledım,
Yanık bir dua gibi dilde adın söyledim…

Ne evvel ne ahiri şu koca dünya yalan,
Sevgidir sermayesi HÜZÜN_den arta kalan…

ŞERİFE KÖKSAL BADISABA
www.kafiye.net