TETİK DÜŞTÜ SEN VURULDUN

Issız çöldüm güzel peri
Çıkıp geldin günün biri
Ah! gönlümün orta yeri…
Tahtı açtı sen kuruldun

Ateşinle yanıyordum
Sebil olmuş kanıyordum
Seni aşık sanıyordum
Gönlüm coştu sen duruldun

Ne mesuttum senden önce
Boşa çektim zulmün onca
Şahidimdir açan gonca
Derdim deşti sen soruldun

Nazlarına boyun büktüm
Yollarına güller döktüm
Zehirinle ciğer söktüm
Dilin soktu sen buruldun

Boş kalsaydı kalbim keşke
Katlanamam böyle meşke
Yokuşlarda sürdün aşka
Garip koştu sen yoruldun

Ettiklerin cana yetti
Taht devrildi sabrım bitti
Pes silahım hedef etti
Tetik düştü sen vuruldun

Mücella Pakdemir
www.kafiye.net