YÜRÜ SEN!
Bakışlarından bir gül düşür yüreğime!
Nazenin bülbüller feryada başlasın.
Yırt gecenin efsunlu perdesini!
Ve sonra yıldızları diz sıra sıra!…
Öyle ki kör bir nokta kalmasın.
Nereye baksam hep o kare
Yolcuyuz yâdellere ne çare!

Yürü sen! Aldırma hayatın dikenlerine
Elinde gök kuşağı, güneş düşsün gözlerine
Sen yürü ki, şafaklar yeniden yansın
Ayağına dolaşan ayrık otları utansın.

Yürü sen! Yüreğinde bir sevgi çiçeğiyle
Bir elinde müjdeci mektuplar
Tırman dağların doruklarına
Güneşten kalkan sürgün gemiler
Uğrar mı bilmem ömrümün kıyılarına?

Yürü sen! Aydınlığa çıkan yollara doğru
Bir sevgi dünyayı değiştirir bilesin
Ya bir cevap ol girift bilmecelere!
Ve ya gizli bir gözyaşına mendil tut!
Ya da bir kandil ol, zifiri gecelere!

SAFFET ÇAKIR
www.kafiye.net