UNUTMAYACAKSIN

Önce derin bir nefes alırsın,
Sonra korkarak bakarsın gözlerine.
“Gitme” demeyeceğini bilirsin….
Yanılmak istersin.
Yanılmazsın.
Ve o “gitme” demez.
“Kal” da demez.
Kendi kendine sorarsın.
Gitmemi mi istiyor, kalmamı mı?
Cevap bulamazsın.
Ona endekslersin kendini.
Ona göre atar nabzın.
Onun için kavuşur akrep, yelkovana.
Sanki o belirler, aldığın nefesin hızını.
Ama o sessizdir, cevapsızdır.
Her susuş, biraz daha düşürür nabzını,
Akrep, yelkovan birbirine karışır.
Nefes aldığını bile unutursun sigaranın dumanında.
Ama o sağırdır, kördür, dilsizdir.
Yine de bilmesini istersin,
Onsuzluğun, sendeki eserini.
Ve gidersin…
Arkana bile bakamadan,
Susarak gidersin fırtınaların kayığına binip.
Çekersin kürekleri gözyaşı nehrinde.
Akarsın hiç bilmediğin diyarlara.
Düşünmezsin hiç sonunu,
Umurunda değildir onsuz olan hiç bir son.

Ama bilmesi istersin,
Onu sevmenin bedelini ne kadar ağır ödediğini.
Vicdanına dokunmak istersin.
Ağlatmak istersin onu da giderken.
Yapamazsın, duyuramazsın, ağlatamazsın.
Çünkü sen, onda hiç olmamışsın.

İşte bunu anladığında,
Limana çekeceksin kayığını,
Çıkacaksın karaya, yürüyeceksin başın dik.
Unutmayacaksın onu, nehirleri, rüzgârları,
Istırabını unutmayacaksın.
Unutmayacaksın ki, yeniden unutulmayasın.
Elvin ELVİNCE   (E. U.)
2013
www.kafiye.net