AYNI İSTASYON AYNI ŞEHİR

Aynı istasyonda sessiz bir akşam.
Gecenin tüm karanlığı çökmüş şehrin üzerine
Saatler o bildik zamanı gösteriyor
Gözler yorgun,eller kırık dökük….
Aynı şehir,aynı istasyonda,
Yokluğunun rüzgarı vuruyor bedenime.
Paramparça dağılıyor gönlüme.
Kalabalıklara karışıyorum sensizliğimle.
Hani iğne atsan düşmezdi ya yere
Öyle kalabalık yalnızlığımla,
Yol alıyorum yokluğunun şehrine.
Adımlarım buzdan soğuk,
Bakışlarım buğulu bir pencere
Çırpınır durur yüreğimde bir serçe…

Aynı istasyonda sensiz bir akşam.
Gökte iki yıldız
Saatler kurşun
Yokluğun yüreğime vurgun.
Aynı şehir,aynı istasyon.
Ne sen varsın
Ne de biz.
Sessizliği bozan acı bir düdük ötüyor
Seninle olduğum bu şehirden
Yol alıyor hatıralar.
Gözler yorgun,eller kırık dökük.
Artık dönüşü yok bu yolun…

Ümran YILDIRIM
www.kafiye.net