GÜNEŞİN DİBİ

Ey beni gözü yaşlı arda koyan sevgili
Sökünüp umutları dikensiz yol mu buldun?
Ey maziyi unutup dünden soyan sevgili
Güvenip el verecek, yerime; kol mu buldun?

Öyle ise kal demem, çalmam hiç bir rüyânı
En ağır uykuların yamacına at beni.
Sessizce yanımdan git, unutarak riyânı
Gamlı yakamdan çekil, bir kez daha it beni.

Sorarım sana,neden! Takip edip izimi
Eşiğimden içeri yâr postuna büründün.
Neden sendeyim deyip, yaslandığın dizimi
Gün kılıp yolculuğa, el’e doğru süründün ?

Neler kaldı geriye…Neler ummuştum oysa
Ertelenen ömrümün aşkından döndüm bugün.
İlmek ilmek sevginin çözülen terki buysa
Bağrımın ayazında donarak söndüm bugün.

Apansız gelen vakti yaşa; tartılmaz hazla
Bulutlu susuşlarım bekler… Sürprizin gibi
Kaç düğümle hoyratça susturulmuş niyazla
Gözükür arasından elbet güneşin dibi.

Nezahat YILDIZ KAYA
www.kafiye.net