SEN MİLADIM

İçimde içimi katleden biri var
Varlığını tam yaşamamışken
Yokluğunda öldüğüm biri var
Bütün sözlerin anlamını yitirdiği
Kelimelerin çaresiz kaldığı
Şarkıların bile kâr etmediği,
Yaşadıkça yokluğuna düştüğüm,
Düştükçe kaybolduğum biri var.

Gözlerimin feri arıyor gözlerini
Her baktığımda o siluete
Hayallere dalıyor bulamıyorum sevgini.
Çaresiz bir dilenci gibi ellerim
Yokluğunda varlığını dileniyorum
Sırf bu yüzden ellerim hiç kapanmaz
Kalbimde tutarım hatıranı.

Sen miladım…
Sen benliğim…
Sen hiçliğim…
Sen yokken bile çokluğum.
Kar yağar saçlarıma, ayak uçlarıma
Üşürüm inan yokluğunda.
Yabancıyım bu şehirde
Geri çevirme bir yer ver gönlünde.
Karanlık bile olsa güneş gibi doğarım
Hiç sesim çıkmaz öylece susarım.
Yalnızlığın koynundan kaçar
Yine sana koşarım…

Ümran YILDIRIM
www.kafiye.net