Tutuşup Yanan Benim

Aşkımızın falına bakmıştık bakışmıştık,
Bir deli ırmak gibi çağlayıp akışmıştık,
Kıskanan çatlıyordu ne de çok yakışmıştık,
Sadece sen diyerek tutuşup yanan benim!

Nice dağları aşıp kavuşabilmek zordu,
İçimde dolu hasret yüreği yakan kordu!
Sanmayasın ki yıllar yalnızca seni yordu!
Bir sevda ırmağına katışıp dönen benim!

Ne yok dedim, ne engel karlı dağları aştım!
Sevda düşmüştü sere, onca diyar dolaştım!
Bak işte sana geldim, amacıma ulaştım!
Aşk olup bir yüreğe korkusuz sinen benim!

Sanma kuru çalıyım ben evrende bir gülüm!
Yalnızca yokluğundur bu canda gerçek ölüm!
İşte bu dayanılmaz budur en büyük zulüm!
Bir garip bülbül olup dalına konan benim!

Emine Öztürk 05.09.2013
www.kafiye.net