Sessiz Çığlık

Yüreğim çocukluğumdan kalan geceyi giyinmiş,
Kaç kez giyindin söylesene zifiri renkleri üstüne?
Bir yudum mutluluğu çok gördün ah be kader,
Kifayetsiz kalıyor serzenişlerim!

Hüsranın, mutsuzluğun kapısı yokmuş meğer!
Her ümit yara oldu içimde,
Lokman hekimde gelse derman-ı bulamaz yaram derinde!
Gözümün önünde olmayan mutluluk hangi çıkmazlara kayboldu?

Hayatın çıkmazların da inişli çıkışlı dar sokaklar!
Yorgunum, yoruldum artık!
Ömür bir bulmaca gibi, bir gün buluyorum çözüyorum,
İkinci günü kayboluyor boğuluyorum, hayat denilen girdap da!

Hüzün sarhoşu çilekeş gönlüm ser zemberek sarhoş!
Ayılmak istiyorum, ayılamıyorum, dipsiz kuyulardan çıkamıyorum!
Tanrım sana yalvarıyorum; beyazlar giydir bana dikişsiz üç metre!
Tanrım suçlu muydu bu kulun, günahkar mıydı?

Ömrüm tek heceye sığmış mutsuzluk, yalnızlık!
Yağmurdan sonraki toprak kokusu bahşet bu kuluna!
Umudumun isyanlarında mandala tutturulmuş şiirlerim,
Arafta kalmış bir günahkar gibi sessiz çığlıktan çığlığa!

Emine Öztürk
www.kafiye.net