Gönül 2

Sabır cenderesi oldu bu dişim
Sayende bitmiyor uzadı kışım
Derdine yanıyor gülmeyen başım
İnsafa gel artık uslan be gönül

Ne dengini buldun ne menendini
Ne düğümü çözdün ne kemendini
Hem beni yaktın bak hem de kendini
İnsafa gel artık uslan be gönül

Kahrın lütfundan çok bil ki yoruldum
Coşkun pınar iken çöktüm duruldum
Ne bir sevenim var nede soruldum
İnsafa gel artık uslan be gönül

Görmüyor gözlerim çekildi feri
Tutmuyor dizlerim soluyor deri
Yolculuk başladı bak geri geri
İnsafa gel artık uslan be gönül

Yıllardır yedirdin sevda dayağın
Ne gülünü gördüm nede tiyeğin
Çukura giriyor bak bir ayağın
İnsafa gel artık uslan be gönül

Emine Öztürk
17.07 2013
www.kafiye.net