İZMİR

Hey gözünü sevdiğim mekanım, cennetim İzmir,
Dört mevsimini bir günde yaşadığım o şehir!
Seni nasıl unuturum ben, nasıl yitiririm!
Benim canımsın, kanımsın, baharım yaşamımda,
Çünkü benim yaşadığım, yürüdüğüm şehirsin.

İzmir’i seyrediyorum solan oda camından,
Kış ortasındayız, sabahtan kış görüntüsüdür
Öğlene doğru güneş açar, sanki ilkbahar var,
Öğleden sonra serinlik olur, sonbahar gibi,
Akşam bir kabus çöker şehrin üstüne kış gibi.

Körfezinde yükselen o dağlarıyla İzmir’in
Limanından Karşıyaka’sını seyrediyorum
Mavinin bitiminde betondan apartmanları,
Onlar orada da kalmamış, dağlara çıkmışlar
Yeşilliğe hasret gideceğim şu kor İzmir’de.

İçimde bir ürperti de irkilir gibi oldum,
Siyah bulutlar Yamanlar dağı eteklerinde,
Bir silüet gibi apartman görüntüleriyle,
Dağla yarışıyor apartmanların yüksekliği,
Sanki dağdan daha da yükseğe çıkacak gibi.

Limanı seyrediyorum oturduğum odamda,
Yok olan o yeşiline karşı beton blokları
Ve ölen çevresi, yok olan güzellikleriyle
Şimdi İzmir’imi seyrediyorum gözü yaşlı.

İzmir  12.05.1995
Hüseyin  DURMUŞ54
Emekli Edebiyat Öğretmeni
Şair Yazar
www.kafiye.net