Bir Ay Düştü Geceye

Bir ay düştü geceye kayboldu bu hüzün
Gece utanıp yıkandı, görünce yüzün.
Lağvedildi zamanda hükmü gündüzün,
Veçhin şavkı düşünce çağlara efendim.

Cemre düştü zamana, nura yön verildi,
Yıldızlar süzülüp mor dağlara serildi.
Ruhlar ayağa kalktı, yürekler dirildi,
Bir selamın gelince sağlara efendim.

Niyetindeydin, yürekten ah çekenlerin,
Deryaları saklardı o Kevser gözlerin.
Tüm kibirleri kırıldı, en zirvelerin,
Bir nazarın değince dağlara efendim.

Nurun şavkı vurdu, ay aşkınla yarıldı,
Güneş dökülüp ayaklarına sarıldı.
Pusuda asırlık tüm zincirler kırıldı,
Bir bakışın düşünce ağlara efendim.

Muradıydın vuslata, gizli aşıkların,
Hicaptan erirdik görseydik bakışların.
Bahara döndü, öfkesi dindi kışların,
Bir gülümseyince sen çığlara efendim.

Adınla çıkarım aşkın yokuşlarını,
Uçurdum vuslata sevdamın kuşlarını,
İçtim deryalardan elmas bakışlarını,
Kevser’inden damlamış sığlara efendim.

Sensiz akıllar yırtık, kalırda bi-çare,
Yürekte bir tuğyan ki koşarken o yare,
Açar goncalar adınla, sendedir çare,
Aşkın ateşi düşmüş bağlara efendim.

Saffet  ÇAKIR
www.kafiye.net