GEL SUSTUR BENİ

Ben seni yüreğimin başkentinde
Başka şehirlere yolcu ettiğim istasyonlarda
Geri döneceğin ihtimaliyle seviyordum.
Biraz buruk,biraz hüzünlü ve gözleri nemli
Elleri havada dur gitme!! der gibi
Umudunu bir bardak çayda sıcak tutar gibi,
Uğurlamayı,kavuşma gününü bekler gibi seviyordum.

Ben seni telefon kulübelerinde,
Sesine öyle hasret,sesine öyle muhtaç
Sabırsızca bekler gibi,
Kavuşma anında titreyen kelimelerimle seviyordum.

Ben seni yüreğimden koparcasına
Her bir parçada ölmeyi göze alarak
Hastane koridorlarında sabahlar gibi seviyordum.
Her içime çekişimde oksijeni
Damarlarımda dolaşan kanımla beraber
İçimi biraz ısıtan,biraz titreten
Tam öldüm derken,
Bana can veren nefesim gibi seviyordum.

Geceleri uykumun en tatlı yerinde
Kalbime uçuşan kelebeklerle beraber
Karanlığıma inat,aydınlattığın ışığım gibi seviyordum.
Her şafağın ardında gizlenen güneş
Geceye asılan yıldız,buluta saklanan yağmur
Ve yanağıma düşen yokluğun gibi seviyordum.

Her şarkının nakaratında,
Şiirlerin dizesinde,
Türkülerin o sen kokan sözlerinde seviyordum.
Ben seni gözlerinde bahar yeşerirken seviyordum.
Ağaçların yeşilinde çiçek açıyor
Filizlenip tomurcuk olduğunda
Çiçeklerin renklerinde sana karışıyordum
Ve sen bana hep ilkbahar kokuyordun.

Şimdi hasretin yüreğimde sonbahar
Geceler uykusuzluğa teslim
Kelebekler can çekişiyor yüreğimde.
Bilmiyorum yokluğunda kaç bardak çay soğuttum
Kaç jeton düşürdüm telefon kulübelerinde
Kaç gece sabahladım hastane köşelerinde
Artık tükenmek bilmiyor sözlerim hasretinde
Lütfen daha fazla konuşturma,
Gel ve sustur beni dudaklarınla…

Ümran YILDIRIM
www.kafiye.net