BİR TEK “ALLAH” DESEM ve SUSSAM

Yükselsem bir zarîf hüznün kanatlarında
Çocukça ma’sûmluğumun
Unutsam bir an için aldatan debdebesini,
Şu yalan dünyamın.
Sersem avlusuna gül kokulu seccâdemi,
O güzelim Ka’be’min.
Âmâ olsam, lâl olsam, cîfesinden melâl olsam.
Terketsem mâsivâyı,
Nedâmet yağmurlarımda pişmanlığımın.
Meded Ya Afuvv” dedikçe,
Yansa, kavruılsa dilim.
Tesbîhlerle döne döne,
Semâ etse yüreğim.
Dursa zaman…
Tek Bir “ALLAH” desem, ve sussam.
Islansam Sen’in rahmet sağanağında,
Sırılsıklam, serîn ve selîm.
Gülistân olurdu bana İbrâhîm misâli,
Yakan susuz çöllerin.
Aşkının nârında nûrun vardır,
Senin eyvâhında sürûrun vardır
EY ALLAH’IIMM bilirim.

Sevocançiçek
Sevim Çiçek KARADENİZ
www.kafiye.net