ŞEFKAT DEYİNCE

Şefkat deyince hep kadınlar ve anneler çağrışım yapar bende.

Kadınlar , fizyolojisi ve psikoloji açısından farklı bir tabiatta sahip ve analık buuduyla erkeğe emanet olarak yaratılmışlar . Cennetlerin gölgesinde şefkat yudumlaya yudumlaya evlatlarını yetiştiren ne zarif varlıklar…

Firdevslere ermiş gibi eşinin şemsiyesi altında ötelerin neş’esiyle yaşayan ve çevresine tebessümler yağdıran nazenin ve ne sevimli varlıklar onlar… Onların şefkati cihâna değer …Evet onun şefkatyie ve duasıyla kainat döner şevkle .

ve onun şefkatinin ulaşmadığı yerlerde hüzün gözyaşı sari bir hastalık gibi yayılır âfâka..

Onun ağlatıldığı incitildiği yerde hayat damarları dümûra uğramıştır ki.. Ki çok yazık , veyl olsun onları ağlatanlara ….

Dünyanın beşiğini nurdan elleriyle sallayan yüreği iman dolu annelerin Rabb’im sayılarını artırsıın.

.Anneler bir güncük sahte ve fani olan ve anneler günü denilen tahta ata oturtuluyor ve kalan diğer zamanlarda doğduklarına pişman ediliyorsa Rabb’im derim Rabb’imm Sen muhafaza buyur onları ve Sen cennetinde peygamberlerin ve meleklerinle kutla onların günlerini…

Sevim Çiçek Karadeniz
www.kafiye.net