MUCİZE
Gökyüzü üzülür,
Kahrolur…
Tanrıça, bir bebek doğurtmaya çalışır dünyaya armağan.
Doğar doğmaz ağlar bebek…
Zaman zaman devam eder ağlamaya…
Gülmeyi, gülümsemeyi
Güneşsiz beceremez…
Sever adını;
Bereket derler ona.
Sonra bu doğar doğmaz ağlayan bereket bebek,
Toprağın bebeklerini verir dünyanın kucağına;
Bir çınar,
Bir ardıç,
Bir kestane…
Büyür çınar…
Aşkı verir kızla oğlanın kucağına.
Aşk büyür…
Adam eder iki insanı…
Daha bir hayran,
Daha bir âşık,
Daha bir başka olur kalırlar…

Aşk, bebek;
Hayat, emek kokar.
O koku şöyle bir çekilince içe;
Yedi renkli bir bebek,
Göğün koynuna doğar.
Gülümser adam;
Kadın,
Ağlar…

02.10.2011/Pazar
15.39
Hatice Kübra ÖKTEM
www.kafiye.net