Yargı Karmaşası



Bir alaca karanlık vakti;

Henüz olgunlaşmamış akasya ağaçları

Öptürüyor mutluluğu gelip geçene.




Müsaadenle hatırlatayım,

Sarıp sarmalayan yapraklar

Deneyimiydi özünde arzular!..




Fark eder mi?..

Yazar hayatın her alanından yazar,

Söylemeli gerçeğin içselliğini

Düşün içindeki son bahar rengini,

Kaleminin sesi

İnandığı kandırılmalarla

Fısıldasada kulağa

İtiraz edemez çöker ruha!..




Düşününce aldanmayın,

Acıtandır dogrusuyla yanlışı kendine.

Bir yargı süreci oluşurken,

Hep mi döner sahibine!..




Mühim olan;

Gideceği adrese teslim,

En çok bağlandığı yüreğin dilsiz küskünlüğüdür,

Hep fişlenir böyle şiirlere.




Yalansa söyle,

Başıboş bir dil pelesengi

Buluşur alaca bulaca temyizsiz.




Hayatın içinde yolcuyuz

Öfkenin burnunda,

Seyret der yalnızlığın öteki

Göreli katlan der zihnine

İçinde kederi ile tarifsiz!..




Sabahın eğrisi düşerse eğer gözlerine;

Suçsuz hemde kaç yıl uzağa,

Parmağının ucunda güneşi öperek

Kal öyle…



İlknur Yıldırım 7 Ocak 2014 Salı

www.kafiye.net