Ruhumun Sarrafı



Ellerim ki kırış kırışken geride bir hayat
En afet-i devran, en zengin, en işveli halde
Görüntüm ve konumum bir okyanus…



Yoruldum, yüreğimin ta derinliklerinde yokluğun
An gelir tüm dünya çığlığımdan yasa boğulur




Oysa gözündeki şu küçücük ışıldama
Belki biraz gülünç
Sevmiş bu bir tutamlık nefesi
Son yarası olsa da hayatımın



Bilirsin yüreği benim olmayan
Hislerim göçmen kuşların kanatlarında
Saklar anıları günahsız
Çalışmaz ki ben kafası
Fitne fesada dünyası



Sığdırdım travmaları bilinçaltı ihtimamına
Bırak tükenmeyi bir kenara,
Belki anılar, susarak hatırlanmalı
Ki yeni bir şiir doğursun
Rengi gök yüzlü adama



Bir hayalin içinde belkide gölgesinde kalmalı
Yorulana, bitap düşene kadar kal bende diyebilmeli
Nefes bile solumadan gözlerinde öylece!



İlknur Yıldırım

25.10.2018 Perşembe

İzmir’den..
www.kafiye.net