ARKADAŞ

Sohpetim seninleydi ARKADAŞ.

Yıllar öncesi merhaba derken.

Göz göze,geldik,

Kimsecikler yokmuş gibi,

Dalıp gittin.ARKADAŞ.



Ne zaman yanına uğrasam.

Yüreğim kabarır içimi dökerim.

Bir güzel dinlersin beni.

Elimden tutup yürümemi istedin,

Bırakmadılar ARKADAŞ.



Hayalimiz uygulanmadıysa utansınlar.

Hayalide güzeldi.

Kardeşçe Sırtını verdin’ya,

İmdadıma yetişen barışık kalmayı

Ömrünce ter temiz kal diyen

Sendin ARKADAŞ.



Seninle Çayımızı yudumlarken,

Dertlerime öyle kapılmışımki.

Sorunları olan tek benmişim gibi.

İçindeki fırtınaları göremedim.ARKADAŞ.



Bugünde sen anlat ben dinleyeyim.

Derken bile çırpınıyorsun

Yok birsey diye.amma velakin.

Yutkunuyorsun ARKADAŞ.



Düşün sene senden uzak

Nice seneler geçti.

Dalgalarla ölesiye boğuştuk.

Biz değişmedik.yılmadık usanmadık.

Hep kürek çektik.ARKADAŞ.



Bir sözün vardı,

Cami yıkılır mihrabı kalır.

O bile bizi ayakta tutar öyle değilmi.

Bana bakma öyle be ARKADAŞ.



Yine pancar kızarırım.

Büyüdüm artık akıllandım.

Açıkçası tokatçılar arasında

Yaşamayı öğrendim.

Bilirsin ne temiz duygularım vardı.

O duygulara

Gem vuruyorum ARKADAŞ.



Arkamdan ağladığını işittim.

Sana yakıştıramadım.

Sakın ağladığını gösterme bana.

Soran bakışlarını görmeyeyim.

Cevap veremem,

Sende istemezsin ARKADAŞ .



Yeminimiz vardı, kardeşlik adına.

Kimler anladı bizi.

Olur ya birgün yok olursam.

Arama beni,bıraktığım gibi, Hatırlamak isterim seni.

Başını gök yüzüne çevirdiğimde,

Gecenin kutup yıldızı,

Sabah güneşinin, Şafak atışı gibi.

Öylesine hayal et be ARKADAŞ.



26 /5 /2001

GÜLSEN AKSOY

www.kafiye.net