EY KEDER

Kopar palamarımı ey keder,
Ketum yüreğinde tutma beni,
Mükrim ellerinde menekşeler,
Karanfillerle sal suya beni.

Üstüne yok ivecenlikte senin,
Bir derde birini tez eklersin,
Muğlak cesaretinle mersiyeler,
Soyut resimler çizersin.

Gözyaşımın eseri değil mi bu deniz,
Bu dalgaların sahibi sen değil misin,
Yârimle konuşamamışken henüz,
Bu zulümden hiç vaz geçmez misin!

Ey keder,çöz prangamı benim
Yârin yüzü narin, yârin yüreği hüzün,
Hiç değilse bir kez daha görebileyim,
Ebedi senin olurum, yârin yüzü için

ELVİN ELVİNCE
Haziran 2013
www.kafiye.net