Güzdək.



Ot bir dəfə biçiləndə,

Sonra təzdən yenə bitir.

Qalxır-qalxır dam boyunca,

Lap az qala,sən boyunca.

Fərqləndirək,fərqini biz;

Adı güzdək , ikinci üz.

Yagış yagsa üşüyəcək,

Yeldə ötsə, naz edərək,

Göz-qaşını süzdürəcək.

Ancaq safdır,çox dedikcən…

Bir də axı o güzdəyin

Bəyəm günah özündədir?

Yazı keçib, yayı ötüb ,

Əkən onu belə əkib ,

Öz ömrünə gecikibdir…



Soyugunda,şaxtasında….

Yazıq güzdək!

Don vuracaq!

Birinci üz o otlardan

Heyvan yeyib, tox olacaq.

Var dövlət də bol olacaq.

Ancaq,bilməm nədənsə mən

Güzdək ömrün cox sevirəm…

O ömürə gec gəlsə də

Çox pisliyi az görəcək,

Yalan sima heç görməmiş,..

Yamanlarla üzləşməmiş,..

Ya torpaga qarışacaq,

Ya taleylə barışacaq!


27.04 2018.
Feride Köçerli İbrahimova



Güzdək.



Çimler biçildiğinde,

Sonra tekrar bitti.

Çatı boyunca yükselir ve yükselir,

Neredeyse seninle.

Fark yaratalım, fark biziz;

İkinci yüz, adı sonbaharda.

Yagış yagsa üşüyəcək,

Yeldə ötsə, naz edərək,

Kaşını filtre edecek.

Saf, söylediği kadarıyla…

Ve sonra bu güzellik

Senin suçun mu?

Yaz geçti, yaz geçti,

Böyle dikti,

Hayatına geç kaldı…



Soğukta, soğukta….

Zavallı düşüş!

Don vuracak!

Bu otların ilk yüzü

Hayvanlar yiyecek ve dokunacak.

Devlet de çok olacak.

Ama nedense bilmiyorum

Hayatını çok seviyorum…

O ömürə gec gəlsə də

Daha az kötülük görecek,

Sahte bir yüz görmedim,..

Kötülerle asla yüzleşmedim,..

Ya toprağa karışacak,

Ya kaderle barışacak!




27.04 2018.
Feride Köçerli İbrahimova
www.kafiye.net