Ateş olmadan göz ardı ettiğim çizik-siyahım

Uzaktan, çalı-kola yeşildi,
Mutlu olmak ve yürümek istedim.
Gözlerimdeki danteli sildi,
Saçım için çiçek ekmek istedim.


İlk andan beri yanıldığımı bilsem de,
Tek diken ormanın çiçeği gibi duruyorum.
Bildiğim halde ′′ yem ′′ sayıldığımı,,
Meğer yaradanımın imtihanıymış….


Başım yırtıldı, dikenin elinden,
Hoş duygum, emeğim kendime kaldı.
Ve mayası,, çetenin belinden “,
Maske çalılıkta, hayal gözlerinde.


Fəridə Köçərli İbrahimova
www.kafiye.net