ARTIK DEMİR ALMAK GÜNÜ GELDİ BENCE

Sensin Yâr


Ateşle su el ele verip engel olsa da
İç mimarı evimin bayraktarı sensin yar
Bel verip karayele çiçeklerim solsa da
Çatısız canevimin üstünde esensin yar


Yenimde kol sevgili sensin en yüce dağım
Gönlüme dol sevgili ben yoluna adağım
Bülbülüm ol sevgili gül dalıdır dudağım
Sen benim öz evimin burcunda desensin yâr


Sürgüne gönderilip kalsam yalnız başıma
Çarmıhlara gerilip yok yazılsa taşıma
Canı canana ilip den sayarım aşıma
Ki sen emin evimin korunağı yensin yar


Kara kalpak başımın eğildiği tek başsın
Düşmeyesi kaşımın denklendiği tek kaşsın
Bin bereket aşımın doyulmazı tek aşsın
Benlik denen devimin diz çöktüğü bensin yâr


Sen gözümün ışığı can evimin ocağı
Özümün alışığı her bir köşe bucağı
Çimen’in barışığı yün yapağı kucağı
He mi gönül evimin giyindiği tensin yar


Nermin Akkan
www.kafiye.net