Марианна Либерте / Marianne Liberte

Великолепный восток 3

Марианна Либерте
Великолепный восток.
3 часть
Тунис

Сколько в мире загадок и чудес, пожалуй, не знает никто, и чем больше мы стремимся их разгадать, тем они еще более запутывают нас. Они как клубок со множеством пестрых нитей, но стоит только ухватить одну нить, как обязательно произойдет развязка. И не понятно, что слаще: предвкушение разгадки или процесс познания самой тайны.

Одной из вечных загадок по-прежнему можно считать Восток, хотя те страны, которые я взялась описывать, не совсем восточные, скорее, это страны арабского мира.

Множество поэтов воспели в стихах красоту и сладостную негу Востока. Арабские сказки готовы слушать все, от мала до велика, и каждый знает сказки «Тысячи и одной ночи». Восточные герои обладают не только большим умом, но и проворным характером, сказки передаются из уст в уста, реальность обрастает легендами.

Так вернемся же к путешествию по загадочным, манящим странам Востока. Одна из таких волшебных, чарующих стран — Тунис, но если взять историческое название, то всем нам она известна под именем Карфаген.

Великие поэты с упоением величали Карфаген, историки наперебой доказывали, какое место занимал в истории этот древний город. Чем же так сильно он будоражил поэтические умы и тревожил разгоряченные сердца историков? Может, и нам пришло время побродить по его дорогам и узнать, почему же Котон произнес свою знаменитую фразу «Карфаген должен быть разрушен». В любом случае, как бы прозаично ни звучало мое отступление от описания прекрасных мест, старайтесь заблаговременно, еще находясь в своей стране, забронировать номера или узнать, где вам предстоит остановиться в Тунисе. Уточняйте ту или иную деталь относительно вашего проживания, чтобы не появились проблемы.

Узнать жизнь городов, в особенности восточных, можно благодаря общению с местным населением, которое не только хорошо знает свою культуру, но и ценит свою религию, а также из поколения в поколение передает обычаи и традиции, собранные по крупицам. Тунис пережил восемь цивилизаций: разные религии и культурные ценности — все это отразилось на народе. Смена многих поколений не нарушила главного: собранный за сотни столетий опыт отразился в быте и тонкостях жизни. История есть история, но необходимо коснуться и современных проблем.

Тунис в повседневности, как и любой крупный город, таит много опасностей: например, будьте аккуратны, фотографируя горожан, без их позволения лучше этого не делать. Также непременно делайте копии своих документов, чтобы не остаться без всего разом. Если у вас неожиданно разрядился телефон или планшет и вам любезно в магазине или на базаре предложат зарядить, не стоит этого делать, вы можете не найти их больше. Молодой девушке не стоит гулять по улицам города одной. Советую вам обратить внимание на эти маленькие советы для большого путешествия.

У меня Тунис ассоциируется с ранним утром. Я пытаюсь представить далекое прошлое, то, что я читала в книге «Саламбо» Густава Флобера.

Еще прохладно, но солнце поднимается выше и выше, лучи золотыми капельками падают на крыши домов, создавая глянцевые переливы, пробуждая природу к творению нового дня. Восток просыпается рано, с первыми лучами солнца. У города многовековая история, но, пожалуй, одно неизменно: жизнь здесь течет так же размеренно, как и сотни лет назад, только сейчас Карфаген — это предместье, а столица Туниса имеет одноименное название — Тунис.

Арабский мир вообще не склонен к переменам традиций и образа жизни. Пожалуй, здесь ничего не изменилось, за исключением того, что от Карфагена остались развалины и исторические памятники все больше походят на руины, а не на совершенные формы сооружений того времени. Но вряд ли это вас расстроит, ведь интересных мест в Тунисе более чем достаточно, стоит лишь остановиться, прежде чем решить, куда же мы отправимся. Остановиться и вдохнуть аромат города, жасминовой неги, да еще пропитанной специями, коврами, глиняной посудой, цветами и фруктовыми деревьями.

Не боитесь, если история на мгновения оживет. И вот уже чудится легенда о прекрасной хитроумной царице Элиссе. Почему хитроумной? Именно этой черте своего характера Элисса должна быть благодарна: ловкая девушка стала основательницей Карфагена. А также благодаря тонкому уму и ловкости финикийская принцесса отвоевала земли возле Тунисского залива у местного населения — берберов, но не с помощью силы, а с помощью тактики и достойных переговоров. Но и местный правитель был не из глупых: он задал сложную задачу молодой чужестранке. А именно: местный правитель по имени Гиарб готов был уступить за определенную сумму столько земли, сколько можно было накрыть одной бычьей шкурой за одну ночь. Из трудов римского историка Аппиана можно было узнать, как Гиарб посмеялся в окружении своих верноподданных над предложением иноземки, пересчитывая вырученные деньги за мизерный клочок земли и не предполагая, что его ждет к утру. А вот на что окажется способна смекалистая девушка Элисса, не догадывался никто. Ей настолько нужна была эта земля, что она совершила чудо. Всю ночь царевна со своими подданными провела за необычным занятием во благо нового города. Она порезала бычью шкуру на маленькие полоски, соединила их между собой и обозначила территорию, на которой позже была возведена крепость Бирса (;;;;; – «снятая шкура» по-гречески). Правителю отдать землю все-таки пришлось, ведь уговор, как говорится, дороже денег.

Все это произошло примерно за полвека до основания Рима. Кто бы мог предположить, что именно ему придется поставить точку в истории развития Карфагена. Как ни странно, Рим и Карфаген достигли расцвета и мирового владычества одновременно, а честолюбивые римляне не могли допустить соперников ни на море, ни на земле. Последовали три разрушительные Пунические войны, после чего римляне камня на камне не оставили. Тунис много чего повидал: был и великим, простирая свои владения до Сицилии, и слабым, и падал под натиском римлян, склонял голову перед арабским владычеством, принимал Османское господство. От этого Тунис такой мультикультурный, многоярусный и привлекательный для туристов из разных стран. Чтобы сразу не бросаться в дебри всяких исторических авантюр, предлагаю отправиться в один маленький, спокойный и уютный городок, что раскинулся в 20 км к северу от столицы. Кстати, лучше всего именно там выбрать отель и остановиться.

СИДИ БУ САИД

Сиди бу Саид — это место, которое обязательно важно посетить. Назван он так в честь арабского проповедника Абу Саида ибн Халефа. Быть может, здесь нет таких уж ярких исторических памятников, но зато есть своя сказочная атмосфера. В городе царит дух спокойствия и расслабленности, хотя, к примеру, в знаменитом фильме «Анжелика и султан» есть эпизод, где граф Жоффрей де Пейрак убегает от погони по сине-белым улочкам, и город кажется очень неспокойным, даже опасным, но то было в 17 веке. У каждого города есть своя история. Раньше, в 16–17 веках, город был излюбленным местом для пиратов и всевозможных авантюристов. Сейчас же это хорошее место для утоления жажды спокойствия.

Меня больше всего привлек внешний вид Сиди бу Саида. Город имеет только две цветовые гаммы: белые дома с синими окнами, ставнями и голубыми дверями.

Все это обрамлено ярко-синим небом, изумрудным заливом и алыми гибискусами. При виде такой картины на фоне уюта и душевного комфорта глаза отдыхают и наступает полное умиротворение, желание творить что-то полезное. Поэтому городок привлекателен для творческих людей: музыкантов, художников, певцов. Вид на бухты с красивыми яхтами открывается с террас всевозможных кафе. Советую заглянуть в старинную кофейню Caf; des Nattes — любимое место местной знати и кинематографистов. Если вы не гурман, то на время отдыха станете таковым! В этом городе у вас появится огромное желание познать культуру страны именно с помощью национальной кухни. Она одновременно легкая, ароматная и солнечная, пожалуй. Тунисская кухня — одна из самых насыщенных и разнообразных. Здесь есть арабское гостеприимство, французский шик и средиземноморский колорит. Но о местных угощениях чуть позже, а сейчас вернемся в Сиди бу Саид.

Так как город расположен на берегу Тунисского залива, важным моментом кухни являются блюда из рыбы. Особенно славится приготовленный по особому рецепту тунец; думаю, многие из вас догадались, что на название города частично повлиял тунец, который тут просто в изобилии. Его запекают на углях целиком и подают с ломтиками картофеля и оливковым хлебом. Если же вам подобное блюдо кажется слишком европейским, на этот случай непременно стоит заказать кебабы из сардин или суп из кальмаров. Одним словом, ешь, созерцай и твори — это как раз про Сиди бу Саид. Еда здесь удовлетворит любого притязательного гурмана, созерцать можно, уединившись и отдалившись от суеты, радует глаз тут буквально все, от прекрасных вилл в средиземноморском стиле до разноцветных, ярких базаров, которые отличаются от восточных базаров тем, что вся торговля происходит в спокойной, непринужденной обстановке.

В Сиди бу Саиде не кричат назойливые торговцы и не навязывают вам ненужные товары. Вы вальяжно пройдетесь по базару и, вдоволь наглядевшись на разнообразные и редкие товары, купите именно желанную вещицу. Знаковых сувениров в городе достаточно: к примеру, красивая керамическая посуда в сине-белых тонах, ковры с редким рисунком, у местных торговцев можно найти антикварные вещи за небольшие деньги — вазы, лампы, сумки из хорошей кожи. Но будьте осторожны с разными лампами, вазами и кувшинами: что если они содержат в себе нечто таинственное? Или вы готовы к такому повороту событий?

Восток необычайно красивый и манящий. В Сиди бу Саид нужно ехать за спокойствием и поддержанием равновесия в организме. Иногда мы испытываем такое ощущение, будто от усталости распадаемся на части, и если вовремя не прислушаться к своему организму, он даст сбой. Самый важный аспект релаксации — полное спокойствие и гармония. В Сиди бу Саиде как раз царит та самая гармония между природой и человеком.

Лучше остановиться в отеле La Villa Bleue — он наиболее подходит в качестве места для отдыха. Если вам хочется большего разнообразия и колоссального заряда бодрости, есть городок Хаммомет, который предлагает респектабельный отдых. Дорога до Хаммомета займет около часа, но это того стоит. Там вы получите самые притязательные спа-процедуры, которые берут свое начало в древнем Риме. Можно забронировать на один-два дня номер с видом на море и засыпать под его убаюкивающий шелест. А как кружат голову ароматы кипарисов, апельсиновых и лимонных деревьев!

Если у нас с вами это путешествие получилось творческое, стоит непременно заглянуть на виллу французско-венгерского миллионера Георга Себастьяна. В свое время вилла повидала многих великих людей. Английский премьер-министр Уинстон Черчилль обожал на закате сидеть на террасе виллы и наблюдать за заходом солнца, выкуривая одну за другой свои любимые сигары. Когда солнце касалось моря, он пил вкусный кофе с кардамоном — к кофе, особенно арабскому, он вообще относился по-особенному. Его знаменитая фраза тому пример: «Кофе — напиток очень личный. Его, как и коньяк, нельзя пить кружками».

Расположена вилла на огромном холме, откуда можно наблюдать за морем. Там видна бухта, где любил уединяться Ги де Мопассан. Его путешествие по Тунису было очень колоритным. Он много о нем писал, по его мнению «арабы сравнивают Тунис с разостланным бурнусом». И это так: Тунис многолик, его улицы дурманят ароматом сладостей, кофе, масляных духов. Хотите бесконечное количество впечатлений и иллюзий, которые, возможно, станут реальностью? Тогда это ваш город. Я разгадала несколько восточных загадок, что и вдохновило меня написать эту статью.
Писать о путешествии — дело занятное и весьма интересное. Для себя это отмечал и А.С. Пушкин: путешествуя по Тифлису, он с огромной любознательностью описывал местные базары. Сам город удивлял его, вызывали восторг местные жители, обычаи и особенности поведения коренного населения. Кнут Гамсун, путешествуя по России, взялся описывать чуть ли не каждую деталь на своём пути. Как ему казалось,  это было путешествие по «сказочной стране». Мне тоже захотелось уловить дух путешествия, мечтаний и новых впечатлений. Быть может, поэтому моё путешествие на Тунисе не заканчивается. И продолжение находится в пустыне Сахара.
Пустыня таит в себе много загадочного и магического. Вы никогда не знаете, кто встретится на пути: туареги или  берберы — коренные жители пустыни. Герой книги Пауло Коэльо «Алхимик», Сантьяго, попадает в пустыню, чтобы пройти ряд испытаний, почувствовать свою силу и стать ветром — конечно, в переносном смысле, хотя пустыня таит много волшебства. Узнать её душу не так уж сложно, в этом есть своя философия. Благодаря упорству, герой достигает желаемого. Пустыня умеет говорить. Нужно только вслушаться в её голос ветра, барханов и сладостных оазисов. Вы можете пожить в палатке бедуинов, научиться печь лепешки вместе с туарегскими женщинами и ночью слушать упоительные напевы влюблённых бедуинов. Ещё одно из развлечений — катание на джипах и квадрациклах. Действо весьма захватывающее, даже для местного населения. Если же вы предпочитаете более спокойное времяпровождение, можно отправиться с маленьким караваном и остановиться на ночлег в лагере.
С заходом солнца наступает умиротворяющая тишина, наполненная благоуханием все во круге. Мечтайте, творите, любите..

Muhteşem Doğu 3

Marianne Liberte
Muhteşem doğu.
3. Bölüm
Tunus

Dünyadaki kaç gizem ve harikalar, belki de kimse bilmiyor ve biz bunları çözmeye ne kadar uğraşırsak, kafamızı daha çok karıştırıyorlar. Çok sayıda alacalı ipliğe sahip bir top gibidirler, ancak bir ipliği tuttuğunuz anda kesinlikle bir sonuç ortaya çıkacaktır. Ve hangisinin daha tatlı olduğu net değil: bir çözüm beklentisi veya sırrı öğrenme süreci.

Tanımlamayı üstlendiğim ülkeler tamamen doğulu olmasa da, bunlar Arap dünyasının ülkeleri olsa da, Doğu hala ebedi gizemlerden biri olarak kabul edilebilir.

Pek çok şair, Doğu’nun güzelliğini ve tatlı mutluluğunu şiirde söyledi. Genç yaşlı herkes Arap masallarını dinlemeye hazır ve herkes Binbir Gece masallarını biliyor. Doğu kahramanları sadece büyük bir zihne sahip değil, aynı zamanda çevik bir karaktere sahip, masallar ağızdan ağza aktarılıyor, gerçeklik efsanelerle büyümüş.

Öyleyse Doğu’nun gizemli, çekici ülkelerindeki yolculuğa geri dönelim. Bu büyülü, büyüleyici ülkelerden biri Tunus’tur, ancak tarihi adını alırsanız, hepimiz Kartaca adı altında biliyoruz.

Büyük şairler coşkuyla Kartaca olarak adlandırılır, tarihçiler bu antik kentin tarihte hangi yeri işgal ettiğini kanıtlamak için birbirleriyle yarışırlar. Neden şiirsel zihinleri bu kadar heyecanlandırdı ve tarihçilerin hararetli kalplerini rahatsız etti? Belki de yollarda dolaşıp Coton’un neden meşhur “Kartaca yok edilmeli” cümlesini söylediğini öğrenmemizin zamanı gelmiştir. Her halükarda, güzel yerlerin tanımından çıkardığım ses ne kadar yavan olursa olsun, ülkenizdeyken önceden oda rezervasyonu yapmaya çalışın veya Tunus’ta nerede kalacağınızı öğrenin. Konaklamanızla ilgili bunu veya bu ayrıntıyı netleştirin, böylece sorun çıkmasın.

Sadece kültürlerini iyi tanımayan, dinlerine de değer veren ve aynı zamanda azar azar toplanan gelenek ve görenekleri aktaran yerel halkla iletişim sayesinde, özellikle doğudaki şehirlerin hayatını tanıyabilirsiniz. nesilden nesile. Tunus sekiz medeniyetten kurtuldu: farklı dinler ve kültürel değerler – tüm bunlar insanlara yansıyor. Birçok neslin değişimi asıl şeyi ihlal etmedi: Yüzlerce yüzyıl boyunca toplanan deneyim günlük hayata ve yaşamın inceliklerine yansıdı. Tarih tarihtir, ancak çağdaş sorunlara değinmek gerekir.

Günlük yaşamda Tunus, herhangi bir büyük şehir gibi birçok tehlikeyle doludur: örneğin, kasaba halkını fotoğraflarken dikkatli olun, izinleri olmadan bunu yapmamak daha iyidir. Ayrıca, her şeyi bir kerede bırakmamak için belgelerinizin kopyalarını aldığınızdan emin olun. Telefonunuz veya tabletiniz beklenmedik bir şekilde boşalırsa ve mağazada veya markette nezaketle şarj etmeniz teklif edilirse, bunu yapmamalısınız, artık bulamayabilirsiniz. Genç bir kız şehrin sokaklarında tek başına yürümemelidir. Büyük bir gezi için bu küçük ipuçlarına dikkat etmenizi tavsiye ederim.

Tunus’u sabahın erken saatleriyle ilişkilendiriyorum. Gustave Flaubert’in “Salammbô” kitabında okuduğum uzak geçmişi hayal etmeye çalışıyorum.

Hala serindir, ancak güneş gittikçe yükselir, altın damlaların ışınları evlerin çatılarına düşer, parlak taşmalar yaratır, doğayı yeni bir günün yaratılmasına uyandırır. Doğu, güneşin ilk ışınlarıyla erken uyanır. Şehrin uzun bir tarihi var, ama belki bir şey değişmedi: burada hayat yüzlerce yıl kadar ölçülü bir şekilde akıyor, ancak şimdi Kartaca bir banliyö ve Tunus’un başkenti aynı adı taşıyor – Tunus.

Arap dünyası genellikle geleneklerde ve yaşam tarzında değişikliklere eğilimli değildir. Belki de, kalıntıların Kartaca’dan kalması ve tarihi anıtların gittikçe daha çok kalıntılara benzemesi ve o zamanın mükemmel yapıları gibi olmaması dışında burada hiçbir şey değişmedi. Ancak bu sizi üzecek gibi görünmüyor, çünkü Tunus’ta yeterince ilginç yer var, nereye gideceğimize karar vermeden önce durmanız gerekiyor. Durun ve şehrin, yasemin mutluluğunun ve hatta baharatların, halıların, çömleklerin, çiçeklerin ve meyve ağaçlarının ıslatılmış kokusunu içinize çekin.

Hikaye bir anlığına canlanırsa korkmayın. Ve şimdi güzel, kurnaz Kraliçe Elissa’nın efsanesi şimdiden rüya görüyor. Neden tehlikeli? Elissa’nın karakterinin bu özelliğine minnettar olması gerekir: zeki kız Kartaca’nın kurucusu oldu. Ve ayrıca ince zekası ve el becerisi sayesinde, Fenike prensesi Tunus Körfezi yakınlarındaki toprakları yerel halktan – Berberiler, ancak güç yardımı ile değil, taktikler ve değerli müzakerelerin yardımıyla fethetti. Ancak yerel yönetici de aptal değildi: genç bir yabancı kadına zor bir görev sordu. Şöyle ki: Giarb adlı yerel bir hükümdar, bir gecede bir boğa derisiyle kaplanabilecek kadar topraktan belirli bir miktar için vazgeçmeye hazırdı. Romalı tarihçi Appian’ın eserlerinden, Giarbus’ın bir yabancının teklifine sadık tebaasıyla çevrili olarak nasıl güldüğü öğrenilebilir. yetersiz bir toprak parçası için geliri saymak ve sabaha onu neyin beklediğini tahmin etmemek. Ama anlayışlı kız Elissa’nın neler yapabileceğini kimse bilmiyordu. Bu topraklara o kadar ihtiyacı vardı ki bir mucize gerçekleştirdi. Prenses yeni şehrin iyiliği için bütün geceyi tebaasıyla alışılmadık bir meslekte geçirdi. Sığır postunu küçük şeritler halinde kesti, onları birbirine bağladı ve Birsa kalesinin daha sonra dikildiği bölgeyi işaretledi (Yunanca ;;;;; – “derisi yüzülmüş”). Hükümdar hala araziyi vermek zorunda kaldı, çünkü dedikleri gibi anlaşma paradan daha pahalı. Prenses yeni şehrin iyiliği için bütün geceyi tebaasıyla alışılmadık bir meslekte geçirdi. Sığır postunu küçük şeritler halinde kesti, onları birbirine bağladı ve Birsa kalesinin daha sonra dikildiği bölgeyi işaretledi (Yunanca ;;;;; – “derisi yüzülmüş”). Hükümdar hala araziyi vermek zorunda kaldı, çünkü dedikleri gibi anlaşma paradan daha pahalı. Prenses yeni şehrin iyiliği için bütün geceyi tebaasıyla alışılmadık bir meslekte geçirdi. Sığır postunu küçük şeritler halinde kesti, onları birbirine bağladı ve Birsa kalesinin daha sonra dikildiği bölgeyi işaretledi (Yunanca ;;;;; – “derisi yüzülmüş”). Hükümdar hala araziyi vermek zorunda kaldı, çünkü dedikleri gibi anlaşma paradan daha pahalı.

Bütün bunlar, Roma’nın kuruluşundan yaklaşık yarım yüzyıl önce oldu. Kartaca’nın gelişim tarihine bir son vermesi gerekenin o olduğunu kim tahmin edebilirdi? İşin garibi, Roma ve Kartaca aynı anda altın çağına ve dünya hakimiyetine ulaştı ve hırslı Romalılar rakiplerine ne denizde ne de karada izin veremediler. Bunu üç yıkıcı Pön savaşı izledi, ardından Romalılar hiçbir taşa bakılmadı. Tunus pek çok şey gördü: Hem harikaydı, mülklerini Sicilya’ya kadar uzattı hem de zayıftı ve Romalıların saldırısına uğradı, Arap egemenliği önünde başını eğdi, Osmanlı egemenliğini aldı. Bu nedenle Tunus çok kültürlü, çok katmanlı ve farklı ülkelerden turistler için çekici. Her türlü tarihi maceranın ormanına hemen koşmamak için küçük, sakin ve şirin bir kasabaya gitmeyi öneriyorum. Bu, başkentin 20 km kuzeyinde uzanır. Bu arada, orada bir otel seçip kalmak en iyisidir.

SIDI BU SAID

Sidi Bou Said mutlaka ziyaret edilmesi gereken bir yerdir. Arap vaiz Ebu Said ibn Khalef’in onuruna böyle adlandırılmıştır. Belki burada bu kadar çarpıcı tarihi anıtlar yoktur, ancak kendine özgü muhteşem bir atmosfere sahiptir. Şehirde sakinlik ve rahatlama ruhu hüküm sürse de, örneğin ünlü “Angelica ve Sultan” filminde, Kont Geoffrey de Peyrac’ın mavi-beyaz sokaklardaki ve şehirdeki kovalamacadan kaçtığı bir bölüm var. çok huzursuz, hatta tehlikeli görünüyor, ama bu 17. yüzyıldaydı. Her şehrin kendi tarihi vardır. Daha önce, 16-17 yüzyıllarda şehir korsanlar ve her türlü maceracı için gözde bir yerdi. Şimdi burası barışa olan susuzluğunuzu gidermek için iyi bir yer.

En çok Sidi Bou Said’in ortaya çıkışı beni etkiledi. Şehrin yalnızca iki renk şeması vardır: mavi pencereli beyaz evler, panjurlar ve mavi kapılar.

Bütün bunlar parlak mavi gökyüzü, zümrüt koyu ve kırmızı ebegümeci ile çerçevelenmiştir. Böyle bir resmin görüldüğünde, rahatlık ve manevi rahatlığın arka planına karşı, gözler dinlenir ve tam bir pasifleşme, yararlı bir şey yaratma arzusu gelir. Bu nedenle, kasaba yaratıcı insanlar için çekicidir: müzisyenler, sanatçılar, şarkıcılar. Çeşitli kafelerin teraslarından güzel yatların bulunduğu koylara bir manzara açılıyor. Eski kafeye bakmanızı tavsiye ederim; des Nattes, yerel soylular ve film yapımcıları için favori bir yerdir. Gurme değilseniz, dinlenme sırasında bir gurme olacaksınız! Bu şehirde, ulusal mutfağın yardımıyla ülkenin kültürünü tanımak için büyük bir arzunuz olacak. Belki aynı zamanda hafif, güzel kokulu ve güneşli. Tunus mutfağı en zengin ve en çeşitli mutfaklardan biridir. Arap misafirperverliğine, Fransız şıklığına ve Akdeniz havasına sahiptir.

Şehir, Tunus Körfezi kıyılarında yer aldığından, balık yemekleri mutfağın önemli bir özelliği. Özel bir tarife göre hazırlanan ton balığı özellikle meşhur; Sanırım birçoğunuz şehrin adının kısmen ton balığından etkilendiğini tahmin ettiniz, ki burada sadece bol miktarda var. Mangal kömürünün tamamı kavrulur ve patates dilimleri ve zeytin ekmeği ile servis edilir. Böyle bir yemek size çok Avrupalı ​​geliyorsa bu durum için mutlaka sardalya kebabı veya kalamar çorbası sipariş etmelisiniz. Kısacası, yiyin, düşünün ve yaratın – bu tam olarak Sidi Bu Said ile ilgili. Buradaki yiyecekler her türlü zorlu gurmeyi tatmin edecek, düşünebilirsiniz, tenha ve telaştan uzak, kelimenin tam anlamıyla buradaki her şey göze hitap ediyor, güzel Akdeniz tarzı villalardan, tüm ticaretin gerçekleştiği oryantal pazarlardan farklı olan renkli, canlı pazarlara kadar. sakin bir şekilde

Sidi Bou Said’de sinir bozucu tüccarlar bağırmazlar ve gereksiz malları size dayatmazlar. Çarşı içinde heybetli bir şekilde yürüyecek ve çok çeşitli ve nadir eşyalara baktıktan sonra tam olarak istediğiniz şeyi satın alacaksınız. Şehirde çok sayıda ikonik hediyelik eşya var: örneğin, mavi ve beyaz tonlarda güzel seramik tabaklar, nadir desenlere sahip halılar, yerel tüccarlardan antikaları çok az paraya bulabilirsiniz – vazolar, lambalar, kaliteli deriden yapılmış çantalar. Ancak farklı lambalara, vazolara ve sürahilere dikkat edin: Ya gizemli bir şey içeriyorlarsa? Yoksa bu olaylara hazır mısınız?

Doğu alışılmadık derecede güzel ve çekici. Vücutta huzur ve denge için Sidi Bou Said’e gitmelisiniz. Bazen yorgunluktan koptuğumuzu hissederiz ve vücudumuzu zamanında dinlemezsek başarısız olur. Rahatlamanın en önemli yönü tam bir huzur ve uyumdur. Doğa ile insan arasındaki uyum Sidi Bou Said’de hüküm sürüyor.

La Villa Bleue’de kalmak daha iyi – kalmak için en uygun yer. Daha fazla çeşitlilik ve muazzam bir canlılık istiyorsanız, saygın bir tatil sunan Hammomet kasabası var. Hammomet’e varmak yaklaşık bir saat sürer, ama buna değer. Orada, kökleri antik Roma’ya dayanan en zorlu spa bakımlarını deneyimleyeceksiniz. Deniz manzaralı bir oda için bir veya iki gün rezervasyon yaptırabilir ve sükunet hışırtısıyla uykuya dalabilirsiniz. Ve selvi, portakal ve limon ağaçlarının aromaları ne kadar baş döndürüyor!

Sizinle yaratıcı bir yolculuğumuz varsa, Fransız-Macar milyoner Georg Sebastian’ın villasına kesinlikle bakmalısınız. Villa bir zamanlar birçok harika insanı gördü. İngiltere Başbakanı Winston Churchill, günbatımında villanın terasında oturup gün batımını izleyerek en sevdiği puroları birer birer içmeyi çok severdi. Güneş denize dokunduğunda, kakuleli lezzetli kahve içti – genellikle kahveye, özellikle de Arapça’ya karşı özel bir tutumu vardı. Ünlü sözü bunun bir örneğidir: “Kahve çok kişisel bir içecektir. Tıpkı konyak gibi, çevrelerde içilemez. “

Villa, denize bakan büyük bir tepenin üzerinde yer almaktadır. Orada Guy de Maupassant’ın emekli olmayı sevdiği koyu görebilirsiniz. Tunus gezisi çok renkli geçti. Kendisine göre, “Araplar, Tunus’u yanan dağınıklarla kıyaslıyor.” Ve bu böyledir: Tunus’un birçok yüzü var, sokakları tatlıların, kahvenin, yağlı parfümlerin aromasıyla sarhoş ediyor. Gerçekleşebilecek sonsuz sayıda izlenim ve illüzyon ister misiniz? O zaman bu senin şehrin. Bu makaleyi yazmam için bana ilham veren birkaç Doğu bilmecesini çözdüm.
Seyahat yazısı eğlenceli ve çok ilginç. Bu, A.S. Puşkin: Tiflis’i gezerken yerel pazarları büyük bir merakla anlattı. Şehrin kendisi onu şaşırttı, yerel halkı, yerli halkın geleneklerini ve davranışlarını memnun etti. Rusya’yı dolaşan Knut Hamsun, yolundaki neredeyse her detayı anlatmayı üstlendi. Ona göründüğü gibi, bu “peri diyarı” nda bir yolculuktu. Ayrıca seyahatin, hayallerin ve yeni deneyimlerin ruhunu yakalamak istedim. Belki de bu yüzden Tunus gezim bitmiyor. Ve devam filmi Sahra Çölü’nde.
Çölde birçok gizemli ve büyülü şey var. Yolda kiminle tanışacağınızı asla bilemezsiniz: Çölün yerli sakinleri Tuaregler veya Berberiler. Paulo Coelho’nun “Simyacı” adlı kitabının kahramanı Santiago, bir dizi testi geçmek, gücünü hissetmek ve rüzgar olmak için çölde bulur – tabii ki mecazi anlamda, çöl pek çok sihir barındırsa da . Ruhunu bilmek o kadar da zor değil, bunun kendi felsefesi var. Azimle kahraman istediğini elde eder. Çöl konuşabilir. Sadece rüzgarın, kumulların ve tatlı vahaların sesini dinlemelisin. Bir Bedevi çadırında yaşayabilir, Tuareg kadınlarıyla yassı kek pişirmeyi öğrenebilir ve geceleri aşık Bedevilerin sarhoş edici ezgilerini dinleyebilirsiniz. Eğlencelerden bir diğeri de cip ve dörtlü bisiklet sürmek. Eylem, yerel halk için bile çok heyecan verici.
Güneş batarken, daire içindeki her şeyin kokusuyla dolu sakinleştirici bir sessizlik var. Hayal et, yarat, sev ..


Marianne Liberte
www.kafiye.net