SESSİZLİK


Gecenin karanlığı çökmüş üzerime
Sokaklarda kimseler yok
Caddeler bürünmüş sessizliğe
Umutlarım karıştı hayallere
Yağmur yerleri ıslatıyor
Göz pınarlarıma özendi
Kediler sığınak arıyor
Gökyüzü kızıl rengini aldı
Kararsızlık var beynimde
Yerimde duramaz oldum
Gidesim var bu diyardan
Yönüm belli değil
Fırtınaya kapılmış gibiyim
Sığ bir liman arıyorum
Kimsenin olmadığı
Martı seslerinin duyulmadığı
Kuşların dahi uçmadığı
Sessizlik istiyorum
Yalnızlığımla başbaşa
Uludağ’ın zirvesine çıkıp
Sesim çıktığınca haykırmak istiyorum
Güneşin doğduğu ani bekliyorum



AYHAN KULA–GİRNE
www.kafiye.net