Гульмира Джумагалиева
Gulmira Jumagaliyeva

GÜNEŞİN BATIŞI


Güneşin batışı, mavi gökyüzünü renklendiriyor,
Uçuş gününü güzelce tamamlıyor.
Karanlığın bir anda yeryüzüne çökmesi,
Utangaç evleri sararak.
Rüzgar yaprağı altın götürür,
Onu kendisinden uzaklaştırıyor ve sürüklüyor.
Onu bilinmeyen bir ülkede ne bekliyor?
Sonsuza kadar mutluluk mu yoksa ateşte ölüm mü?
Ama sen dostum, her zaman ileriye uç!
Sen kendine inan, başarı seni bulur!
Basit yolları seçmek yok!
Cennetin kapısına ulaşmanın tek yolu bu!


Ruhum çok hevesliydi,
Ama rüzgar ışıltılı seslendi: ′′ Etrafına bak
Aşağıda bir yerde kalan eve,
Yeşil kavakların gözyaşlarını düşürdüğü yer.
Uyan! Geri dön! O topraklar!
Neden gökyüzünde turna arıyorsun?
Bu toprakları sev, acıya kadar canım
Rızkını kabul et, basit bir köy “.
Doğduğum toprak, seni seviyorum
Ama kalp sadece gemiyi istiyor.
Kaderim fırtına ve sıcak olduğu yerde.
Memleketim sana veda ediyorum



Гульмира Джумагалиева
Gulmira Jumagaliyeva