Azadə Novruzova

Hasretlim


Hasretine yuva kurdum gönlümde
Büyük bir kareyi bom-boş asdım karşı duvardan.
Bir resmimiz vardı hani ayakda…
Pencereyle üzbeüzde
O olsun istedim.


Çırak , falan yok
Beni ilk gördüyünde gözlerinde ışık görmüşdümde
Bak, o yeter dedim.
Denizden hatıra
Mazide kalanları…


Dağdanda
O kurumuş sarı çiçeyi koydum.
Bardağı göz yaşlarımla doldurub,
Dibçekdeki susamış menevşeyi suladım.
Arzularımı, umutlarımı
Ilme- ilme bir çiçek halıya dokuyub ayaktan serdim.


Size sesleniyorum tüm hatıralar-
Bu yuvanın başına döne-döne ayakta kalın hep ,
Çooook umutluyum!


Aynanın yerinde yuvamızın
Resmini asıbda çıkıyorum…
Döndüyünde söyleyin
O boş kareden assın aynanı
Hasretlim….


Azadə Novruzova
www.kafiye.net