NEREYE GİDİŞ


Yangın bizim kül de bizim köz bizim
Şeref bizim kalp de bizim öz bizim…

***


Yadımıza hançer vuran el bizim
Bahçemize küsüp solan gül bizim
Bizi, bize dolduran da dil bizim
Kâh gülerek kâh ağlayıp yer aldık


Yalan dünya daraldıkça daraldık
Haddimizi bildirmeyen söz bizim
Etrafına haset eden göz bizim
Dalalete arka çıkan öz bizim


Bize düşman nefsimizle görüldük
Bilemedik kendimizden sürüldük
Hak dostunu gözetmeyen hâl bizim’’
Keşke’’ ile cana zillet kal bizim


Cürmümüze ağır gelen sal bizim
Dünya denen dert postuna sarıldık
Tüm zevklerden şeytan ile sorulduk
Oturamaz hâle gelen çöl bizim


Yaradana asi olan döl bizim
Lüks- israfla kurutulan göl bizim
Yıldızî der, han-hamama kurulduk
Garip kuşun âhı ile vurulduk.


Nezahat YILDIZ KAYA
www.kafiye.net