Toprak Kan Kusuyor Basamıyorum


Usandım dünyanın ahuzarından
Toprak kan kusuyor, basamıyorum
Bulutlar, dönerken canpazarından
Sellerin önünü kesemiyorum



İmanın üstüne çekilmiş perde
İnsanlık, yaralı, sürünür yerde
Dostluk, sevgi, şefkat çürür kilerde
Feleğe kahredip küsemiyorum



Durulmuyor sular, sönmüyor ateş
Devleri,mezatta almış pürtelaş
Benlik, mahlûkata oldu tebelleş
Boynuna ip takıp asamıyorum.



Meleşirken anaların kuzusu
Can alırken kartalların tazısı
Uzayıp gidiyor gurbet sızısı
Zincirin boyunu kısamıyorum



Hep günah keçisi arıyor insan!
Görmez kendisinde kusuru, neden?
Dingin denizleri tarumar eden
Kasırga misali esemiyorum



Cinler bile, kurmaz iken kumpası
Hin olanın hızlanıyor tepmosu
Şinel’im diyor ki; sözün kısası
Bunca melânete susamıyorum.




DÖNDÜ DEMİR ŞİNEL ŞİİRLERİ YÜREĞİN SESİ’NDEN
www.kafiye.net