GÜLBAHAR
“Tunç Kafiyeli (Uyaklı) Şiir Örneği”

Ayrılık rüzgârı başımda eser
Vuslat haram oldu bize Gülbahar
Ben senin uğruna adamışken ser
Diyordun ki sabret gelsin nev-bahar

Aşığın bir günü geçmez çilesiz
Derler ki üzmeyin kendinizi siz
Kalbinde ikrardan kalmadı mı iz
Yoksa aramıza girdi mi ahar

Gönülümün bağına olmuştun bağban
Bundan sonra zehre bal diyerek ban
Gözünü kırpmadan yıktınya bir an
Sevda bağımızı aldı gizli har

Yâr bildiğim meğer dönmüş ağyara
Söylediğin sözler bağrımda yara
Sen kendine göre birini ara
Artık geri dönmek Mahperi’ye ar

Songül Mahperi Irmak

NOT:
VUSLAT:Kavuşma
SER:Baş, kafa
NEV- BAHAR:İlk yaz, İlkbahar
İKRAR: Söz verme
AHAR:1.Başkası, başka biri 2.(Yumurtayla yapılmış kağıt)
AĞYAR:Bigane(yabancı) el.

TUNÇ KAFİYE: Kafiyeyi oluşturan sözcüklerden birinin, diğer sözcüğün içinde tam olarak yer almasıyla oluşan kafiye türüne “tunç kafiye” denir.
Tunç kafiye de sözcüklerden biri bağımsız bir sözcük, diğeri ise bunun son hecelerinden meydana gelmiş sözcüktür.

Tunç Uyaklar;
Gülbahar
bahar
ahar
har
ar
Tunç Kafiyeler;
1)eser 2)çilesiz
ser siz
iz
3)bağban 4)ağyara
ban yara
an ara

GÜLBAHAR, hayali bir isim amacım konuyu daha iyi anlamak için kolay bir örnek olsun istedim.
(Bugün izinli bir gün olunca, biraz özüme döneyim dedim… Saygılarımla…


www.kafiye.net