Vay beee


Vay bee tamda özgürlüğüne kavuşmuşken..
Mutluluğu en güzel yerinden yakalamışken.
Revamıydı şimdi hayatı esaret! içinde geçen birine bu ceza..
Eve hapsolup azrail etrafında kol- gezerken ..
Hiç bu kadar yakın ensesinde! hissetmemişti !
Ölümün soğuk yüzünü..
Sıra bize ne zaman gelecek diye Böyle hayal etmemişti ..
Ölümü bile en acısından…
Yüreğine özlemi hasreti” yüklemişken sırtına az mı” gelmişti,ki sınavı ? ..
Ruhuna hapsoldu umutları”
Şimdi kafese kapatılmış!
Kanadı kırık kuş misali”
uçsa uçamıyor !
Kalsa kalamıyor !
Sanki çokta uzun ömrü varmış gibi”
Birde beklemeyi öğretmeye kalkıyor acımasız hayat ..
Yolun sonuna gelmişken yorgun gönlü .
Yıllarca her şeye sabrederken kalbi!
Sabır taşına dönmüşken nefsi ,
” Hayıflanmadan edemiyor insan..
Uhde kalıyor içinde,
Gülmek, azda olsa gülmek hakkı değil miydi!
Derken kendine geliyor birden ..
Bunca uzun zaman içerisinde!
Şunu çok iyi anlamıştı,ki
Hiç birşey hayatınızda baki değildi.
Hepsi gelip geçici sevdiğiniz ne varsa kaybetmeye mahkumdunuz.
Sanal alem gibi yalan dünyada.
Neyiniz varsa elinizde birer” avuntu oyalanmaktan!
Başka birşey değildi..
Herşey boş herşey anlamsız “
Geliyordu ..
Belli bir zamandan sonra..
Gün geliyor!
Geçmez dediğin ne varsa geçiyor.
Unutulmaz dediğin ne varsa unutuluyor..
Keşmekeşliğin içinde sürüklenen-
pervasızca dönen ruhunuz ve,
Zamana yenik düşen bedeninizdi yıpranan.
Gerçeği acımasızca önünüze seren ..
Aynalardı tüm çıplaklığıyla yalansız gösteren ..
İnsan en çokta boşa geçirdiği zamana üzülüyor..
Kıymetini bilemediği günleri “
Riya yalan dolu bir girdabın- içerisinde yok oluşuna” Değmeyecek şeylere kahroluşuna en çokta !
Sevdiklerinden uzak oluşuna “
Gerçek olan bir tek şey vardı sadece”
Yeri göğü yaradan yüce rabbiniz .
Ne varsa her şey sizin imtihanınız ..
Birde ecel gelince ölüm .
Ahirete göç ettiğinizde
Amel defterinizde !
Ne varsa edilecektir takdim…


Leman Gülbil
www.kafiye.net