SEVGİ ZERİNE YİNE YENİDEN

Gitmeler yaşadım ömrüm boyunca

Yaprak misali oradan oraya savruldum

Konacak bir yer bulamadım

Vefalı bir yoldaş,  acımasız bir katil…

Romanın konusu nedir diye soran küçüğe  yazar samimi ve bir o kadar da mesafeli  bir cevap verdi. Konu ‘ sen, ben, hepimiz’ dedi kendinden emin bir şekilde yazar.

Bir milletdi her şeyden önce yazılanlar.  Bir vatan toprağıydı.  Her şeyden önemlisi bir vatan savunmasıydı. Ülküsü uğruna ölenlerin sağduyusuydu.  Gelecek nesillerin güven duygusu içinde yaşamasıydı. Sevgiydi kısacası. Birbirine saygı duyarak yaşamaktı. Kardeşin kardeşe küsmediği, darılmadığı, birbirini kırmadığı günlerde yaşananlardı.. Kardeş kardeşe hiç küser mi demeyin. Eskiler “ düşmanın yok mu , kardeşin de mi yok ?” demişler. Temelini anlamasam da anlayamasam da anlamak istemesem de maalesef kardeş kardeşe kırılıyor, darılıyor. Belki çok sevdiğinden kırılıyor hemen; bunu bana nasıl yapar, böyle nasıl düşünür…

Oysa ki sevmek kurtaracak insanlığı, geleceği, gençliği. Biz, yaradılanı hoş görmedik mi Yaradan’dan ötürü. Sevmedik mi birbirimizi, omuz omuza savaşmadık mı cephelerde… Al bayrağımıza rengini şehitlerimizin kanı vermedi mi!

Yazacak çok şey var küçüğüm. Romanın konusunu okuyucularım belirleyecek. Ben sadece yazacağım. Kişi anlamak istediğini anlar, görmek istediğini görür. Ben sadece yazarım. Sen de okuduğunda geçmişini, geleceğini görürsün. Çocuklarını görürsün. Ay yüzlü sevdaları okur, dinlersin. Ferhat’la Şirin’i görürsün. Kavuşamamanın verdiği mutluluğu okursun. Mecnun’da Leyla’yı, Leyla’da Mecnun’u görürsün. Yeter ki okuyabilme gücün olsun. Oku ve anla. Romanın konusu  kısacası,  senden, benden, bizden, kardeşlikten, sevgiden yana olsun. Kızım sana söylüyorum gelinim sen anla olsun.

Yapılacak çok şey var daha; halılar yıkamacıya verilecek, ayakkabılar kutusuna konacak, sandaletler çıkarılacak, pencere camları silinecek, perdeler yıkanıp asılacak… Evime güneşin ışıkları pırıl pırıl girsin, kirli perdeler güneşimi engellemesin!

Güneşim doğsun evime, yüreğime!

Derya balcı

Yaşamak Bir Ağaç Gibi Tek ve Hür. Bir Orman Gibi Kardeşçesine!


www.kafiye.net