ŞİİR KAPISI

“Şarkılar söyledim ruhumun aynasından yansıyan, şiirler okudum kalplerin kapısından.”

Kapılar… Kapılar… Ömrümün bereketli yıllarına açılan kapılar. Sevgiye, hoşgörüye ihtiyacımız olan şu günlerde, özlem duyduğumuz yıllarımız. Her biri ayrı kapılar ardında kalan anılarımız…

Bahçe kapısı; sürgülü, büyük, demir kapı… Evimizin avlusuna açılan, huzur içinde yaşadığımız evimizin kapısı. Bayram sabahlarına uyandığımız mutlu yuvamız. Çelik çomak oynadığımız, yakan topun canımızı yakmadığı oyun bahçemizin kapısı. Kendimizi saraylarda hissettiğimiz çocuk aklının kapısı.

Okul kapısı; çocukluğum, ilk gençliğim, ilk aşkım. Kapı arkalarına saklanarak gözcülük yaptığımız günler… Sınıf kapılarında beklediğimiz, mektupların elden ele dolaştığı zamanlarımız. Sınav heyecanını tüm benliğimizde hissettiğimiz okul kapıları… Gençliğe açılan kapı; duygularımız, delişmen sevdalarımız…

Ekmek kapısı; emeğimize karşılık beklediğimiz, alın terimizi akıttığımız, namusumuz, helalimiz. Çocuklarımızın geleceği, günümüz, yarınımız. Komşumuz aç iken uyuyamadığımız, ekmeğimizi bölüştüğümüz dünümüz, kardeşliğimiz…

Ömür kapısı; hayatımız, ruhumuz, eşimiz… Sevgi tohumları ektiğimiz, gönlümüzü ortaya koyduğumuz aşımız, soframız, evlat kokumuz… Kalp kırgınlıklarımız, sevinçlerimiz, düğünlerimiz, ölümlerimiz… Hayatın ta kendisi olan ulu çınarımız!

Kapılardır yollarımızı açan, hayırlı uğurlu olsun diyen. Yürü ya kulum diyen bir baştan bir başa. Kapılardır; yüzümüze kapanan, hayata küstüren, kapı kapı dolaştıran…

Ömrümüzün son kapısıdır sonsuzluğa açılan kara, soğuk, toprak kokan boşluk… Dönüşü olmayan yola açılan kapıdır; girişi gözyaşlarıdır, acıdır, hüzündür, duadır. Dipsiz bir kuyu; bilinmezliktir.

Sonrası? Kapılar açılır, kapılar kapanır. Girilir, çıkılır. Baki kalan gönüllerde naif hislerdir, duygulardır, şiirlerdir, şarkılardır, niyazlardır… Şiirdir gönül kapısını aralayan ruhumuza dokunan kelimelerle. Müziktir, ahenktir kelimelerin dansıdır bizi büyüleyen. Kalplerin kapısında kul olan mısralardır aşkı anlatan kalpten kalbe. Yüreğimizi ısıtan, ellerimizi kavuşturan duygularımızdır ruha dokunan şiirler.

Ellerimde saçlarının kokusu
Dün geceden kalma
Yüreğimde sıcaklığın
Düşümde sen vardın yine.
Sarılıyor, öpüyor , kokluyordun…
Her nefeste içimdeydi sıcaklığın
Yumuşacık, sıcacık bir ürperti
Yanımda olan sen değil gözlerindi
Her bakışında bir dokunuş gizliydi
Uzanıyor

Tutamıyordum ellerini
Ama
Ellerimde saçlarının kokusu vardı.
Yıkamadım ellerimi seni kaybetmemek için
Bakmadım başka göze seni bulamam diye
Uyumadım bir daha seni göremem diye
Düşlerime daldım kokunu alayım diye
Yüreğimde sen ellerimde saçların
Kokun vardı düşümde sen yoktun…


DERYA Akara Balcı
www.kafiye.net