VURSAK ÖFKEYİ DİLE



Durmadan acı çekip, döksek her şeyi söze
Ağlatsak dağı, taşı inletsek feryat ile
Çare olur mu acep ölümü alsak göze
Boş lafların ardından vursak öfkeyi dile

Bu kırılan fidanlar ne ilk ne son olacak
Böyle gaflet içinde sönecek pek çok ocak
Bin türlü hile ile kurulur yollara fak
Canlar bir bir ölürken kıpırdamayız bile

Gerçeklere güngörmez yalanlarla katıldık
Adam bizde çok deyip ön saflara atıldık
Bak geçen senelere nasıl da aldatıldık
İçimizden çıkmışlar ne diyelim ki el’e

Bakarak gözümüze bardağı taşırdılar
Doğruluğu eğriltip yolları şaşırdılar
Her kafadan çıkan ses yayarken hışırtılar
Can bizde çok ucuz ya ondan verirler yele

Alıştık elli yıldır yalan oldu davamız
Ağıt yakar anamız yas içinde yuvamız
Ne dağımız güvenli ne de mezra, ovamız
Fırsatını bulsalar katarlar bizi sele

Gece gündüz demeden azıttılar temelli
Boş yere kendimizi kandırıyoruz belli
Yeter susmayız artık biline bundan kelli
Alırız öcümüzü haini dele dele



NİLÜFER SARP______15 AĞUSTOS 2011
www.kafiye.net