Yaşamın İçinden – CANDAN ÖTE CANLARA

Derya BALCI
deryabalci2@gmail.com

İyilik, doğruluk, güzellik, sevgi bizimle olsun!

“24 Ocak 2020 Elazığ Depreminde yitirdiğimiz canlarımız anısına”

Ne çok eksildik
Senden
Benden
Giderken içimizden koptuk
Gece karanlık, ayaz sokaklarda biçare
Yollarda özledik kayıp giden zamanı
Ayın çıplak yüzüydü hayallerimden kopup giden
…
Gecenin ayazında bir ses böler uykuları, karadan daha kara, soğuktan daha soğuk… Canları koparır candan öte canlardan. Bir çocuğun sesi yankılanır derinlerden, kimse duyamaz cılız enginlerden. Habersiz gitmeler yaşanır nice an’dan sonra günün güneşinde, gecenin ay vaktinde.
Alevlerinde yansın gecenin, tüm olanlar; yağmur, çamur, kimsesizlik, çaresizlik…
İki damla ateş düşer geride kalan candan öte canlara. Yaban kokusu sarar her tarafı. Gönüller sensizliğin, oğulsuzluğun acısını gömer yüreğine. Gecenin öpüşlerinde yaşanır feryat figanlar. Soğuk sular olsa söndüremez bu ateşi. El ele dost olur, yalnız yalnıza eş olur bu kara gecede. Gönüllere su serpemez dost bilinen eller.
Bu şehirde, bu sokakta; bir ses böler hayatları. Yıkılır dağlar, yeryüzü dümdüz olur sarayların bahçesinde. Fırtınalar, ayazlar sürgün eder candan öte canları yurtlarından. Yıkılır evleri başlarına fukaralığın çaresizliğine. Her yürekte bir deprem. Her yürekte bin acı.
Bir dost eli arar yaralarını sarmak için fukara eller. Açılır eller, göğe uzanır dualar. Bir tas çorba ilacıdır yorgun bedenlerin, acıyan yaraların. Gecenin ayazı vurur toprağa uzanmış umutlara; geçmişe özlem, geleceğe ümit besleyen yüreklere.
Sözcükler anlatamaz gözyaşlarının selini… Annenin ellerinde bir çocuk arar babasını, duyar sesini uzaklardan, avunamaz. Bir baba ağlayamaz, tutamaz yasını can’larının yitirilişini görünce.
Yaşamdır her şeye rağmen devam eden. Bir bebeğin atmayan kalbidir acı olan… Bir çocuğun duyulmayan sesidir acı olan… Bir canın terk edişidir acı olan, yaşamı candan özge canları ardında bırakarak.
Karanlıklar çöktü yine yüce dağların ardına.
Yüreğimi yakıyor yine geceyi bölen o ses; şehir uykusundan uyanıyor o ses ile.

“ Sesimi duyan var mı?”
…
Gece karanlık, ayaz sokaklarda biçare
Gönül susuzluğunu unuturcasına
Yalvaran bakışlarda son nefesini veren
Yitik gönüller zamanıydı !


Derya Akar Balcı
www.kfiye.net