Yakınma (Ters Öğüt)

Kulakları dört aç, gözleri sekiz
Söylüyorum tek tek, kimden yakınma
Ellerin diline olsan da sakız
Kıskansın harami, namdan yakınma

Kimi zengin kimi beğenmez nalın
Olamaz her insan zekası kalın
Bunu gerektirir insanlık rolün
Cahile yoldaş ol, hamdan yakınma

İnsan çiğ süt emmiş farklı kabile
Ayağını uydur yeni nesile
Yardımda bulunma düşene bile
Maraza yol açmaz, kemden yakınma

Değiştirmek olmaz zerrece huyu
Sürse de sınavın bir ömür boyu
Dökülse de yere yüzünün suyu
İsyan et feleğe, gamdan yakınma

Kırılır, “sebebin sahibi Rahman”
Feveran eyleme her şeye hemen
Zenginler üzülsün geldiği zaman
Bir ekmek noksan al, zamdan yakınma

Atlastan say kırk yamalı keteni
Çalıştırma kulak denen anteni
Etrafa bakınca, olan biteni
Görmüyorsa gözler, mumdan yakınma

Rutubetten mahvolsa da Adana
Tembellik verse de hormonlu kana
Duvarı yıkarmış, dokunmaz sana
Ağustos ayında nemden yakınma

İlim tahsilinde inme derine
Öğrenme her şeyi harfi harfine
Tapulu tarlana zeytin yerine
Diktirirler ise çamdan yakınma

Deprem sıvasını döküyor diye
Yağmur, kar yağınca akıyor diye
Dört duvar arası sıkıyor diyor
Başına çökse de, damdan yakınma

Kalbini kırsa da Şinel’e çatma
Zalimlerin anasını ağlatma
Atalar sözünü yabana atma
Diken batırsa da, kumdan yakınma



DÖNDÜ DEMİ ŞİNEL ŞİİRLERİ YÜREĞİN SESİ’NDEN
www.kafiye.net