UYUŞUK KOALA MOZZARİ

Evvel zaman içinde,
Kalbur saman içinde,
Develer tellal iken,
Pireler berber iken…
Ben bağda üzüm bekler,
Derede odun yükler iken,
Bir varmış bir yokmuş…

Amazon ormanlarının derinliklerinde Kuala sürüsü cirit atarmış.

Bu koalalardan biri de uyuşuk koala Mozzari imiş.

Mozzari adı üstünde uyuşuk mu uyuşuk bir koalaymış.

Nasıl mı? Bakın anlatayım:

Mozzari kuşluk vakti yataktan kalkar, sallana sallana kahvaltı hazırlar, kahvaltı sefasını da saatlerce tamamlayamazmış.

Hadi kahvaltısı güç bela yaptı diyelim. Ya sonra? Sonra tekrar yatağına geçip, kalan uykusunu tamamlarmış.

Akşama yakın yataktan tekrar kalkar, sonra da kendine saatlerce yemek hazırlar, ardından uyuşuk uyuşuk yemek yermiş.

Kısacası çocuklar Mozzari’nin günleri bu şekilde geçmekteymiş. O, uyuşukluğu yüzünden diğer Koalalar gibi okula gitmez, gezinti yapmaz, arkadaşlarıyla vakit geçiremezmiş.

Mozzari’nin bu durumunu bilen diğer Koalalar da onu ziyarete gelmezlermiş.

Gel zaman, git zaman ormanda büyük bir yangın çıkmış.

Yangını gören tüm canlılar hızla orayı terk etmiş. Geriye kala kala bizim uyuşuk Mozzari kalmış.

Mozzari yataktan kalktığında yangın ormanın epey bir kısmını yakmış.

Yanan ormanı gören Mozzari uyuşukluğu yüzünden bir türlü evden çıkamamış. Alevler evinin yakınına kadar gelmiş.

Tam evi saracakmış ki, kartal Karmi Morzari’nin imdadına yetişmiş.

Karmi, hızla alevlerin arasına dalıp Mozzariyi bulunduğu yerden çıkarmış. Sonra da onu sırtına alıp, oradan uzaklaştırmış.

Mozzari korkusundan neredeyse küçük dilini yutacakmış.

Bir müddet sonra kendine gelen Mozzari Karmiye teşekkür üstüne teşekkür etmiş.

Karmiyle Mozarri süzülerek diğer hayvanların bulunduğu alana inmişler. Mozzariyi gören Koalalar sevinç çığlıkları atmış.

Hepsi de teker teker gelip Mozzariye sarılmış.

Aradan günler geçmiş. Orman yangını kontrol altına alınmış. Bunu duyan tüm hayvanlar ormana geri dönmüşler.

Dönmüşler dönmesine fakat etrafta ne bir ev, ne bir çatı kalmış. Yangın hepsini kül etmiş.

Bu durumu gören hayvanların gözleri yaşlarla dolmuş.

Arkadaşlarının bu durumunu gören Mozzari:

“Hadi bakalım kardeşler! Üzülmenin sırası değil! Şimdi çalışma zamanı! Hepimiz el ele verip evlerimizi yeni baştan inşa edeceğiz!” Demiş.

Mozzari’nin söyledikleri koalalar arasında şaşkınlığa sebep olmuş. Aralarından biri:

“Bunları söyleyen sen misin? Bize ders verene de bak hele! Kartal Karni olmasa uyuşukluğun yüzünden neredeyse yanacaktın! Sen bu halinle mi bize yardım edeceksin?” Demiş öfkeyle.

Mozzari kararlı bir ses tonuyla:

“Evet, çok haklısın! Bu güne kadar yaşantım çok yavaştı. Orman yangını beni kendime getirmeye yetti. Bu günden itibaren uyuşukluğuma son veriyorum. Bunu size kısa sürede kanıtlayacağım!” Diye haykırmış.

Mozzariyi dinleyen diğer hayvanlar onu deli gibi alkışlamışlar.

Gerçekten de Mozzari tıpkı dediği gibi var gücüyle aylarca çalışıp, yeni yeni evler inşa etmiş.

O gün bu gündür Mozzariye uyuşuk Mozzari denilmemiş.

Onlar ermiş muradına. Biz çıkalım Kaf Dağına…


Hacer Taner Bulut
www.kafiye.net