KÜLE DÖNDÜM


Gülüşüne güller ektim
Diyemedim bende tektin
Sen ateşten bir gömlektin
Ben içinde küle döndüm

Sahrada bir serap gibi
Zindanımdın kördü dibi
Yangında kavrulmuş gibi
Ben içinde küle döndüm

Tutuldum yar mihrabına
Bak Hasretin girdabına
Düşerken bastım mayına
Ben içinde küle döndüm

Burçağım der sancır sızın
Ay gecemde kamer yüzün
Alevi sönmeyen közüm
Ben içinde küle döndüm


Burçak Karataş
www.kafiye.net