HESED (79) roman.

Refiqe ile Nübar istirahete yollanacaqdılar.Yola çıxmaqlarına hele bir hefte qalsa da, yavaş-yavaş hazırlıq görürdüler.
Telefon zeng çaldı.Refiqe desteyi qaldırıb “Alo”dedi.
-Salam Refiqe xanım,-Kamilenin sesi eşidildi,-necesiniz?Evde-eşikde salamatlıqdırmı?
-E..e..salam,salam,Kamile xanım,-Refiqe duruxdu,-beli…he…salamatlıqdır…siz necesiniz?-sesinin titrediyini özü de hiss etdi.
-Biz de yaxşıyıq,-Kamile cavab verdi,-mane olmadım ki?
-Y…y…yoox,ne danışırsınız…sesinizi eşitmek çox xoşdur,-Refiqe heyecanını gizletmeye çalışdı.
-Mene de.Xetrinizi dünyalar qeder isteyirem.Mene qelben,ruhen çox yaxın insansınız.Sizi tanımağıma o qeder şadam ki…Nübar balamı da öz qızım bilirem.
-Doğrudan?,-Refiqe gözlenilmeden verdiyi suala özü de meettel qaldı.
-Elbette,axı menim qızım yoxdur.Allah üç ogul payı verib,şükürler olsun.Nübar olar ortaq qızımız.
Kamilenin sesindeki mehribanlıq,semimiyyet Refiqenin üreyini xeyli rahatladı.Qadın heqiqeten bu sözleri sidq-ürekle deyirdi.
-Yay istirahetiniz nece keçir?,-Kamile yeniden dillendi,-harasa getmeyi qerara almısınızmı?Gerek ki,xaricde dincelmek isteyirdiniz,-gülümsedi,-Zaur bele deyirdi.
-He,ele bir planımız var.Yoldaşım bele meslehet görür.Teklif ireli sürdü,biz de razılaşdıq,-Refiqe de gülümsedi.
-Lap yaxşı.Ele ise,icazenizle men de bir teklif ireli sürüm.Olarmı?
-Elbette olar.Buyurun.
-Çox sağ olun,ezizim.Men bayaq dediyim kimi,sizi de,ailenizi de çox beyenirem.Hetta özümün en yaxın,doğma adamlarım bilirem.Eger etiraz etmirsinizse,bu doğmalığı qebul edin.
-E…m..mm..ne..ne barede?-,Refiqe yeniden özünü itirdi.
-Dostluq,mehribanlıq,semimiyyet barede.Bilirsiniz,insan çox nadir hallarda özüne, ailesine,seviyyesine uyğun adamlarla rastlaşır.Belesini tapanda ise,tebii ki…itirmek istemirsen.Sözümün canı odur ki,eger etiraz etmirsinizse,biz ele ailelikle bir-birimize mehriban olardıq.
-H…he..ne deyirem ki…lap yaxşı,-Refiqe bacardığı qeder sakit görünmeye çalışdı,-siz de menim üreyime çox yatdınız.Tanışlığımızdan xeyli memnun oldum.
-Ele ise…,-Kamile qesden sözüne ara verdi,-ele ise…sabah axşam ailikle bizim qonağımızsınız.
-Nece?
-Lap sadece.İngilterede oxuyan oğlum eve dönüb,tetilini bizimle keçirecek.Otrancıl oğlum ise esgeri xidmetden qayıdıb.Zaur balam da ki,imtahanlarını ela qiymetlerle verib,birinci kursu başa vurub.Görün yığışıb qeyd etmeli ne qeder sebebler var?!
-Gözleriniz aydın olsun! ,-Refiqe sevincek dillendi,-ne xoş xeberler eşitdim.Sizi de,övladlarınızı da tebrik edirem.
-Çox sağ olun.Ele sabah teşrif buyurub,özünüz tebrik edersiniz.Gelişinize çox sevineceyik.Qoy aile üzvlerimiz de bir-birini daha yaxından tanısın.Dostluq tellerimiz daha möhkem olsun.He,ne deyirsiniz?
-Ne deyim vallah.Men de ailevi dostluğumuzun terefdarıyam.Teklifiniz üçün minnetdaram.Axşam yoldaşımla bu barede mütleq danışacağam.
-Çox gözel.Sizi sebrsizlikle gözleyeceyik.Nübar ünvanı bilir.Xoş gelib,sefa getireceksiniz.Görüşmek ümidile,ezizim.
-Beli…Teşekkür edirem.
-Sağ olun,salamat qalın.Öpürem sizi de,Nübarımı da.
-E…he…biz de sizi…Salamat qalın.
Her ikisi desteyi asdı.
Bir evde bir ana qıyqacı nezerlerle oğlunu süzdü.Diger bir evde,başqa bir ana ise sual dolu baxışlarını qızına tuşladí…
-Yene ne oldu?,-Nübar sebrsizlendi.
-H…heç…Kamile xanım…bizi ailelikle evine qonaq devet edir.
-Ne vaxta?
-Sabah axşama.
-Ve….
-Ne ve…atanla danışmaq lazımdır.
-Biz razı olsaq,atam bir söz demez,-Nübarın gözleri güldü,-guya tanımırsan onu?Heç vaxt bizim isteyimizin eksine getmir.
-He,orası eledir…
-Yene nedense narahatsan….
-Kamile,-ana udqundu,-Kamile “Nübar ünvanı bilir”deyende…ele bil…üstüme qaynar su tökdüler…
-Ana,-Kamilenin üzünün ifadesi deyişdi,-axí sen ne vaxta qeder bir anlaşılmazlığın oduna yanacaqsan?Özüne ne vaxta qeder zülm edeceksen?Niye unuda bilmirsen axı?Bir iş idi,oldu,keçdi…Men…men o ünvana gedende…bilirdim ki başıma ne gelecek?,-gözleri doldu,-xeyanetin qurbanı olacağam?Sen…sen her defe o hadiseni xatırlayanda…üreyim esir,daxilen sınıram,sarsılıram…Kim bilirdi ki,bele olacaq…
-Nübarım,eziz balam,-ananın da gözleri doldu,-sene sarsıntı yaşatmaq istemirem,-qızını bağrına basdı,-sen menim gözümün nurusan.Döyünen üreyimsen.Söz verirem…bir de…bu meseleye qayıtmayacağam.Men nece övlad terbiye etdiyimi yaxşı bilirem.Senin günahın günahsızlığındır.Oldu,keçdi,-qızının saçlarını tumarladı,-bundan bele dost seçiminde telesme qızım.Hamını özün kimi qebul etme.İnsanlar da müxtelifdir,xasiyyetler de.Özünü sene melek kimi gösteren her kesi melek simasında görme.Herenin görünen ve görünmeyen terefleri var.Anayam,bunları demek borcumdur,-mehebbetle qızına baxdı,-tek arzum seni xoşbext görmekdir.
-Gözel anam,-Nübar körpe uşaq kimi anasına qısıldı,-menim de tek arzum seni şen,gümrah görmekdir.Senin çöhren gülende,gözümde dünya-alem gülür…Her teref çiçek açır,etir qoxur.
Ana-bala bir-birine möhkem sarıldılar.

ARDI VAR.

Gövher Rustamova
www.kafiye.net