ÜŞÜYEN YÜREK

Karlar düştü yine zamansız aşka
Şimdi Gözlerime yaş olup doldun
Oysa İlkbaharın tadı bir başka 
Beyaz zambak gibi hep kışın soldun
Şimdi nerelere gidip kayboldun

Yürekte baharken mevsimin izi
Nasil Boran oldun, nasıl kış oldun
Çıkmaz sokaklara soktun sen bizi
Aşka yürüdüğüm bitmeyen yoldun
Şimdi nerelere gidip kayboldun

Nasıl kandım sana hiç iflah olmam
Karda kışta kalan gariptim buldun
Bırakamam seni bir yere salmam
Kalbime dokunan en güzel kuldun
Şimdi nerelere gidip kayboldun

Arada sırada halimi soran 
Tatlı gülüşünle aklımı aldın
Üşüyen tenimi sımsıkı saran 
Karlı gecelerde ısıtan koldun
Şimdi nerelere gidip kayboldun

Son nefeste bile ismini andım 
Dudaklarımda hep duayla kaldın
Çöllerde mecnuna döndüğün sandım
Yitirdin aklını saçların yoldun
Şimdi nerelere gidip kayboldun

Neslihan ÖZCAN
www.kafiye.net