Toprak Kan Kusuyor Basamıyorum

Usandım dünyanın ahuzarından 
Toprak kan kusuyor, basamıyorum 
Bulutlar, dönerken canpazarından 
Sellerin önünü kesemiyorum

İmanın üstüne çekilmiş perde
İnsanlık, yaralı, sürünür yerde 
Dostluk, sevgi, şefkat çürür kilerde 
Feleğe kahredip küsemiyorum

Durulmuyor sular, sönmüyor ateş 
Devleri,mezatta almış pürtelaş
Benlik, mahlûkata oldu tebelleş 
Boynuna ip takıp asamıyorum.

Meleşirken anaların kuzusu
Can alırken kartalların tazısı 
Uzayıp gidiyor gurbet sızısı 
Zincirin boyunu kısamıyorum

Hep günah keçisi arıyor insan!
Görmez kendisinde kusuru, neden?
Dingin denizleri tarumar eden
Kasırga misali esemiyorum

Cinler bile, kurmaz iken kumpası
Hin olanın hızlanıyor tepmosu 
Şinel’im diyor ki; sözün kısası
Bunca melânete susamıyorum.

DÖNDÜ DEMİR ŞİNEL ŞİİRLERİ YÜREĞİN SESİ’NDEN
www.kafiye.net