XOCALININ. KÜLÜ. QALDI.

Böyüderek nesilleri,
Yola saldıq fesilleri.
Yene xalqım o illeri,
Yana yana yada saldı,
Xocalınĩn külü qaldı.

Dostun oldu yel tek esen,
Veten bunu unutma sen.
Bol süfrende çörek kesen,
Ilan olub,bizi çaldı,
Xocalının külü qaldı.

Öz yarını itirdi yar,
Aĝ qar oldu qırmızı qar.
Göyden yaĝdı ne belalar,
Her terefi alov sardı,
Xocalının külü qaldı..

Yer,göy tutdu bize yası,
Qara geydi Türk dünyası.
Baladan ayrı anası,
Qan aĝlayır,halbahaldı,
Xocalının külü qaldı.

Düşmen bize qurub kelek,
Adın qoydu zalım felek.
Körpeleri tutub tek tek,
Diri diri oda saldı,
Xocalının külü qaldı.

Külü qaldı aĝacın da,
Kekliyin de Turacın da.
Daĝlarında,yamacında,
Ne çiçeyi gülü qaldı,
Xocalının külü qaldı.

Az qalır ki dine qaya,
Haray sala güne aya.
Hara baxır bele dünya,
Gözün yumub dili laldı.
Xocalının külü qaldı.

Veten meĝrur dayan metin,
Tükenmesin deyanetin.
Bax bu sözler Metanetin,
Seslendikce ruhun aldı.
Xocalının külü qaldı.

Müellif Metanet. Duyĝulu.
www.kafiye.net