Yağmuru Seviyorum

YAĞMURU SEVİYORUM

Canlılar ıcınde , yağmuru en iyi insanlar mı anlar , ya da  yağmur mu insanları anlar? kitap  okunmayacaksa yağmurla çay niye var? Şu anda bardaktan boşanırcasına yağmur var. Hep  öyle denir değil mi? Bardaktan boşanırcasına… Zaman gece yarısından sabaha doğru ilerlemekte yavaş yavaş. Yağmur camlarla beraber ruhumu da yıkıyor. Zaman sabaha doğru yol alırken  sessizlik hüküm sürüyor. Sessizliği bozan; huzur ve mutluluk duymama sebep olan  yağmur. Yatmadan önce doğa ninni söylüyor derinden ve  sakince. Sesini duyuyorum. Şu an gündüz vakti olsa kendimi dışarı atıp, sırılsıklam olana, saçlarımdan sular süzülenene dek yürümek isteyeceğim  an. Yürürken yüzümde bir gülümseme olacağını biliyorum. Neden diye sormayın,  öyle olur işte. Geçtiğin en pis sokak bile yağmurla birlikte yıkanmıştır, cennet  gibi gelir. Ayaklarına sular girer belki ama “ olsun, olsun değer ” dersin.  Biraz da üşürsün, ama aldırmazsın işte.

Yağmur sana yaşadığını hissettirir. Baharla, yağmurla birlikte yenilersin kendini.
 Unutursun her şeyi. O anda doğanın bir parçasısındır  artık. Sana gökyüzü ağlıyormuş gibi gelir. Hep mutsuzluktan dolayı ağlanmaz ya. Mutluluktan  ağlıyordur, bence.

Evet, kesinlikle mutluluktan ağlıyordur. Hayat kendisini  yeniliyordur. Mutlu olmuştur gökyüzü ve sevinçten gözyaşlarını rahmet  olarak sunuyordur, yeryüzüne. Yağmur  dindiğinde toprağın kokusunu içine taaa ciğerlerine kadar çekersin. Toprağın  kokusunu ciğerlerinde hissedince varolmanın mutluluğu sarar her hücreni. Yağmur  dindiğinde huzur da bırakır. Ansızın başını kaldırıp baktığında yağmurun geride  hediye olarak bıraktığı gökkuşağını görürüsün ve hemen bir dilek  tutarsın.

Yağmur ve  gökkuşağı gibi iki mucize gerçekleşiyorsa, yüreğinin en derininden duyumsadığın  dileğin neden gerçekleşmesin ki ?

Gökkuşağı hayaldir, hayallerin umuttur. Yağmur umudun simgesidir. Yaşamın ta  kendisidir, yaşamın ayrılmaz bir parçası, tıpkı hiç bitmeyecek umutlarımız  gibidir.
Yağmur her insanın gözlerinin parlamasına sebep olur. İnsanlar  hayallerinde büyük ya da küçük öyküler ve şiirler düşler. Damlalar hızla yere  değmeye başladığında, hiç aklına gelmeyecek çocukluğundan bir anı gelir oturur  yüreğinin tam ortasına.

Hüzünle  gülümsersin.

Kim bilir … belki de , bu yazıdan sonra , sende şu anda  yaptığım gibi; Mazhar  Fuat Özkan’dan “ bu sabah yagmur var istanbul da ” şarkısını dinlersin.

Bu sabah yağmur var İstanbul’da
Gözlerim dolu dolu oluyor bilinmezliğe
Anne sözü dinler gibi masum
Ağladım bu sabah
Günler dayanılmaz oldu
Senden uzak olunca
Martılar mahzun oldu onlar bile ağladılar
Şarkılarda düşünmek seni bana  getirmez ki
Seni bana getirmez ki

MFÖ … Bu sabah yagmur var İstanbul da ..

Sevgi ve Saygılarımla.

Şule AKAR
www.kafiye.net