Heyat Hekayesi…

Men bir heyat hekayesi,
Yazilmamiş bir eserem,
Oxunmamış bir üreyem,
Açmadan solan çiçek…

Men bir heyat hekayesi…
Bu heyatla ne dostlaşa
Ne düşmen ola bilirem.
Ne sevgiyle, ne sevgisiz
Nə sənsiz qala bilirem…
Acilara alışmışam, sarsılmışam,
Cox yanmışam…
Yoxluğuna sarılmışam…

Men bir heyat hekayesi…
Yazılmışam
Üreyimin görünmeyen terefinde.
İçin- için ağlamışam,
Gözlerimde gizletmişem göz yaşımı,
Hesretimin baş daşını.
İçimdeki hisslerimi
Boğa- boğa hıçkırıram,
Qürurumu qoruyaraq hayqırıram,
Men de varam!!!

Men bir heyat hekayesi…
Ne yaza bildiyim,
Ne de unuda bildiyim eşqem.
Qaranliq dolu gecelerde,
Cavabsız qalan sorular
Dilimin ucunda qalıb.
Hesret çeken o sözleri
Defelerce uda -uda,
Susa-susa oxşamışam,
İçimdeki duyğuları
İçimdece azdırmışam,
Üreyimde yer eleyib
Neçe şeir basdırmışam.

Men bir heyat hekayesi…
Kimse oxumayacaq,
Elece yox olacağam..
Bu gün varam,sabah yoxam,
Belke de heç olmamişam,
Bu hekayem yarım qalib…

Seadet Qerib 
01.02.2018
www.kafiye.net