İllerdi qalmışdım qerib özüme…

SEADET QERİB 

Men qerib diyarın qerib qızıyam
İçimde saf dünya, eşq daşıyıram
Qelbimde dünyamı gizli tutaraq
Sevgi ülviyyetimle men yaşayıram

İllerdi özüme qerib qalmışdım
İtirmişdim ” meni” tapa bilmirdim
Keder denizinde itib batmışdım
Heç çüre sahile çata bilmirdim

Keşf etdim özümde ince ruhumu
Zerif naxışlarla resmini çekdim
Çıxardım içimden derdi, kederi
Qırğın duyğulari qelbimden sökdüm

İnsanın özünden qerib qalması
Anladım dünyada böyük derd-serdi
Bu imtahanlar yorsa da meni
Yaşadığım heyat gözel ders verdi.

Bezen temizlikler etmemiz gerek
Hem üreyimizde ,hem ağlımızda
Kine , kudurete teslim olmadan
Huzur tapmalıyıq sağlığımızda.

Sükutda özümle baş -başa qaldım
Ah çekdim , ne qeder gün keçib ebes
Düşündüm derinden, anladim ki men
Varimi yoxluqla etmişem evez…

Feqet ,baxdığım an öz suretime
Anladim olmuşam qenim özüme
Özümü özümde esir etmişem
İllerdi qalmışdım qerib özüme….
Ne qeder doğmaymiş insan özüne..

Seadet Rzayeva
www.kafiye.net