GİTMEYE RAMAK KALDI

Uzandım yetişirim
Tutmaya ramak kaldı
Köz oldum tutuşurum
Tütmeye ramak kaldı.

Çok az kaldı hasada
Yaz bahar olmasada
Oturduğum masada
Ütmeye ramak kaldı.

Duyguları aldırdım
Umutları çaldırdım
Sabır dedim çıldırdım 
Gitmeye ramak kaldı.

Getirdiler nazara
Koyacaklar mezara
Kalleşleri pazara
Satmaya ramak kaldı.

Benziyordum meleğe
Döndüm kalbur eleğe
Gidip kambur feleğe
Çatmaya ramak kaldı.

Kaplan kızım şok oldum
Yalan söze tok oldum
Buhar oldum yok oldum
Bitmeye ramak kaldı.
Emine Coşkun KAPLAN
www.kafiye.net