Annem Ümmühan DURMUŞ’ a ithaf ediyorum.


HIÇKIRIK

Bütün bir gece şimşekle yağan yağmurdan,
Sabaha kadar rahatsız oldum, yattım uyumadan
Gündüz olunca öğlene kadar yağan yağmurdan,
Şimdi birkaç bulut kaldı bir de şu gariban

 

Yine bayram geldi, fakat hani sevinen!
Yuvamdan, ailemden ayrıyım, her şeyimden,
Gurbetteki beni şimdi bekleyenimden,
Uzaktayım artık, tek başına gariban gezen.

Sevinmem gerekir, mutlu olmalıyım
Fakat nerde bende o güç, ayılmalıyım!
Mutluluk için zor bile olsa çalışmalıyım,
Fayda yok bana gurbetteki evimden bacım!

Düşünüyorum tek başına masamda,
Beni bekleyenim var pek yakında,
Her sabah akşam gözleri yollarda,
Yavrum gelecek diye bakar durur kapıda.

Yavru hasretidir bunu böyle yıkan,
Bayram sabahı gözlerini dolduran,
İnci tanesi gibi bir bir akan damladan,
Sadece teselli kalır, hani ağlayan?

Hatırlamaya çalışıyor, aradan kaç ay geçti,
Bir gün bile olsun yanına ansızın gitmedi,
Sofra başında ekmek boğazında düğümlendi,
Su içmek istedi, fakat boğazından geçmedi!

Yavrum dedi durmadan dinlenmeden!
Gece rüyasında görünce, kalktı sevincinden
Sanki oğlu gelmiş gibiydi, yürüdü birden!
Elinde kaldı, açmak istedi kapıyı, yok gelen!

Bir değil; iki, üçtü canı, ciğeri!
Hepsi bir arada olmayınca inledi,
Bayramda yanında olsun isterdi,
Olmayacaktı içlerinden sadece biri…

Kendisinden uzak değildi yavrusu,
Her an yanında hissetti onun kokusu,
Geliyordu geceleri yırtarak doğrusu,
Hissetti bir an yalnızdı uzakta yavrusu.

Yarın bayram sabahıydı Biga’da,
Kalkacak yatağından, bir an mahzunda,
Odanın kapısını açacak, bakacak da,
Görecek biri yok, yatak boş odada!

Gider mi aklından hiç yavrunun sesi,
Bu kaçıncı bayramdı, gelmedi gitti!
Uzaklardan seslendi, durmadan tak dedi!
Fakat elde mi, bu bayramda gelmedi!

Ana kalbi bu, dünyayı verseler ona
Aklından gitmez hiç gurbetteki yavrusu da,
Doğrusu böyle geçecek bu bayramda,
Boğazında düğümlenecek her lokma!

Düşünüyorum şimdi her şeyi inceden,
Ben garip olarak gelmişim, garip giden!
Her bayram oluşunda böyle ezilen
Bir burukluk, bir acı ta derinden.

Bu bayramda ayrı düştüm yuvamdan
Gurbetteki evimden, bekleyen bacımdan
Ağlamak geliyor içimden durmadan,
Boğazımda düğümleniyor, yok hiç hıçkıran.

Gel diye geceleri rüyama giren,
Sadece bir saniye olsun görmek isteyen
Sofra başında sofrayı garipseyen,
Bitmeyecekmiş gibi gelen senelerden.

Kalkmalıyım artık masamdan bir an,
Mutluluk için çalışmalıyım, fakat yalan
Sahte gülücükler, hiç mutlu olmayan,
Boğazımda bir bir düğümlenen hıçkırıktan!

                                          İzmir  /  21.11.1977
                                          Hüseyin  DURMUŞ 
                                          www.kafiye.net