Mahşer Çiçeği

Küçücük fidandı on üç yaşında 
Ağıtla kınayı yaktı Asuman
Üstünde gelinlik, duvak başında
Çocukluk çağından çıktı Asuman

Kimdi bu yabancı, odaya giren? 
Hoyratça elini tenine süren 
Çırpındı bedeni, yok mu hiç gören?
Korkuyla adama baktı Asuman

Düşleri karardı, mahkumluk oldu 
Silindi baharı, renkleri soldu 
Boğazı düğümlü, gözleri doldu 
Çağladı gözyaşı, döktü Asuman

Gençliği vurdular, yaşamıyordu
Yolunda mayınlar, aşamıyordu
Ayaklar bağlanmış, koşamıyordu
Dizinin üstüne çöktü Asuman

Altmışlık kocaya bir değer biçti 
Oyladı aklınca hayattan geçti
Kararı kesindi, ölümü seçti 
Namluda bir kurşun sıktı Asuman

Göklerden melekler indi duyunca 
Dalından kırılmış kırmızı gonca 
Uzandı mezara boylu boyunca
Toprağa kendini ekti Asuman

25 / 02 / 2017 
Sibel Orcan / Manavgat
www.kafiye.net